Weet je waar ik het meest blij mee ben? Wel, dat is dat ik een rijk innerlijk leven heb, zoals dat zo mooi gezegd wordt.

Ik zit hier hele dagen alleen in mijn huisje, ga niet vaak weg, en toch maak ik de meest onwaarschijnlijke zaken mee, omdat mijn inwendige tuin er eentje is zoals mijn favoriete Griekse filosoof Epicurus beschrijft in zijn pleidooi voor het goede leven.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Epicurus
http://www.johanbraeckman.be/documents/artikels/Epicurus.pdf
Mijn innerlijk tuintje heeft  al alle seizoenen en getijden meegemaakt, van guur tot warm, en van lente tot winter. Afwisselend, en op elke leeftijd.
Het is ook niet altijd gemakkelijk qua onderhoud zo’n volle tuin, die af en toe overwoekerd wordt door onkruid en ongedierte, en er is ook verwaarlozing geweest, heel lang trouwens, en dan was er nogal wat werk aan, om er terug iets moois en vruchtbaars van te maken, maar het is gelukt.
En of het gelukt is! Ik beleef momenteel één van de schoonste periodes van mijn leven, en je moest eens weten welke ongewone plantjes en boompjes hier nu groeien, bloesems dragen en vruchten schenken. En ze smaken, ze zijn lekker, ze zijn gezond, wellustig, divers van smaak, en zeker niet alledaags!
Ik wens ieder mens zo een tuin, maar vrees dat de meesten een uiterlijke tuin verkiezen om daar al hun energie en verlangens in te steken, in de hoop daar hun geluk te kunnen uithalen. Tevergeefs echter! Epicurus, die wist beter, en ik ondertussen ook.
Zo even ook nog dit gelezen, en het past perfect bij de rest:

Je hoeft he kamer niet te verlaten.
Blijf aan je tafel zitten en luister.
Luister zelfs niet, wacht eenvoudigweg.
Wacht zelfs niet, wees stil en alleen.
De wereld zal zich vrijwillig aan je
aanbieden om ontmaskerd te worden.

Franz Kafka

Ik weet het nu wel, een nieuwe relatie is niks voor mij!
Ik ben waarschijnlijk al veel te lang alleen en te zeer gesteld geraakt op mijn vrijheid, ofwel een dikke egoïst geworden die nog enkel zijn goesting wil doen, maar echt neen deze eerste, en meteen laatste date, heeft mij bevestigd in mijn vermoeden dat ik geen mens ben om zich terug vast te binden. Over en out!!!
En dat is toch wat al die oudere, alleenstaande mannen willen, een relatie waarop ze kunnen terugvallen, en een vrouw die voor hen kookt en hun kleine en grote pijntjes verzorgd. Maar dit meisje heeft dat lang genoeg gedaan, en mag er niet aan denken, dat het haar weer overkomt.
“Laat mijn maar lopen langs de straten”, zou Vermandere zingen, en liefst alleen!

Of nog beter zoals Ramses zongen:

Dit meisje is zodanig geëvolueerd dat geen man van haar leeftijd haar nog kan volgen of inhalen, of het moet degene zijn die dit beseft:

Voorschrift

Vrouwen die te veel spreken
zijn als murmelende beken,
die men vergeeft, maar vergeet.
Vrouwen die steeds bedenken
dat zij zich zelf wegschenken,
schenken hun kleed alleen.
Zoek naar de wijze, ware,
die nooit zichzelf verspilde
en nimmer toekwam aan sparen,
wier ogen het altijd beter
gezegd hebben dan haar stem:
hier ben ik, God vergeef me,
neem mij zoals ik ben.

Han G. Hoekstra

Wie een levensles wil, hoeft enkel maar een gedicht te lezen; de minste moeite met de minste woorden, maar met de grootste waarheid, om nooit meer te vergeten. Neem nu dit:
Ouder worden

Wie plotseling ervaart dat hij de geur
niet meer ruikt van haar jas, de glans
van haar haar niet meer ziet, hoe smal
haar handen, aarzelend haar mond,

die weet: wij kunnen niets meer dan
alleen maar ouder worden, elk voor zich.

Sterven van steeds meer dorst,
leven met steeds minder water.

Anton Korteweg

Doet mijn denken aan het boek, ‘Liefde is een werkwoord’, en blijkbaar is het dat levenslang, want anders wordt het leven in en in triest.

Of dit ogenschijnlijk simpel gedicht, over hoe schijn bedriegt, of wat lijkt niet altijd is, en zeker niet voor iedereen:

Ogenschijnlijk

Ogenschijnlijk heeft het ene
niets te maken met het andere.

Ogenschijnlijk schuilt er
voordeel in een baan.

Ogenschijnlijk zal er nog
een heleboel verand’ren.

Ogenschijnlijk staan de sterren
hier niet ver vandaan.

J.A. Deelder

Geef het leven een kans, geef jezelf een kans om te leven, en toon aan de anderen hoe je dat doet, ook al is het maar in een gedicht.

Het gaat een wat aparte week worden.
Dinsdag heb ik een afspraak of een date zoals ze dat zeggen. Wat het uiteindelijk is en was, zal ik pas dinsdag weten, ik hoop in elk geval dat het gezellig wordt.
En woensdag is er dan Huizenjagers op tv, met David en Audrey én Cartouche, waar ik natuurlijk ook heel benieuwd naar ben.
Er zijn nogal wat nieuwe mensen in mijn leven gekomen de laatste tijd, en dat is boeiend, en wat vooral plezant is, is dat die vriendschappen ook groeien.
Mensen willen elkaar ontmoeten, en niet alleen op Facebook, maar ook lijfelijk, wat toch nog altijd veel meer betekent dan een Facebook account, wanneer je elkaar echt wilt leren kennen.
Ondertussen is hier ook de winter echt ingetreden en heeft iedereen het koud, ook in huis, want stoken kost geld, en we zijn allemaal toch wat zuiniger geworden. Ik kan me voorstellen dat een echte winter, een groot probleem is voor veel mensen wat de energiekosten betreft die haast onbetaalbaar zijn geworden.
Schandalig eigenlijk, vooral vanwege de politiek, want dat is echt de belastingbetaler uitmelken om de putten van hun jarenlang wanbeleid opgevuld te krijgen. En ze weten goed genoeg dat we niet zonder die energievoorzieningen kunnen. Schandalig eigenlijk, vooral omdat er zowel geld verkwist worden aan luxe projecten  zoals het GEN van de NMBS, waar niemand beter van wordt.
Alle nutsvoorzieningen worden afgebouwd, of worden onbetaalbaar, en het is vooral in de winter dat de meeste mensen dat heel goed voelen.
In oktober zijn het verkiezingen, eens zien of er daarna iets gaat veranderen. Ik hoop het, maar erin geloven is wat anders, want met de politiek is het zoals met de liefde tegenwoordig: veel beloven maar weinig geven, doet de zotten in vrede leven!