Gelukkige Verjaardag, Reinaert! 

In een wijze bui schreef ik ooit dit gedicht:

In gedachten

Ik verwacht niets;
alles wordt mij gegeven.
En wat ik krijg,
neem ik aan.

Micheline Baetens (2003)

Vandaag schreef ik dit gedicht voor Reinaert en voor onszelf:

Het recht

We hebben
Het recht niet meer
Om te versagen
En op te geven,
Om wanhopig te zijn
En te twijfelen.

Door jou
En voor jou,
Nooit meer het recht
Te verliezen,
Onze vreugde,
Onze hoop,
Onze moed,
Nu jij
Al zoveel
Overwonnen hebt.

Micheline Baetens – 24.09.2022

“De nieren hebben een flinke klap gehad, en zullen nooit meer honderd percent zijn.”

Op tien dagen tijd kan een mensenleven compleet veranderen.

In hoeverre de nieren van Reinaert beschadigd zijn, en in hoeverre ze zullen herstellen, dat kan niemand ons momenteel zeggen. We hopen het beste, en ondertussen proberen we ons verdriet, onze woede, ja, zelfs onze schuldgevoelens onder controle te houden, met af en toe een uitbarsting of instorting…

Hij is er nog, en dat is het voornaamste, en hij is het mooiste geschenk dat ik ooit gekregen heb!!!

“This is the precept by which I have lived: Prepare for the worst; expect the best; and take what coes.” Hannah Arendt

Reinaert ligt nog altijd op intensieve en wordt ook nog altijd in slaap gehouden.

Het positieve nieuws is dat deze namiddag de kunstlong afgekoppeld werd, en hij dit aankan. Zuurstof wordt wel nog altijd toegediend, en ook de nierdialyse blijft nodig.

Het duurt lang, heel lang en de volledige genezing zal daarna wel nog een tijdje zorg vragen. Het ergste daarbij is dat de mama en papa hun kleine, dappere jongen niet kunnen knuffelen…

Maandag moeten de ouders hun kamer in het ziekenhuis afstaan aan een ander gezin wiens baby ook op intensieve ligt.

Dan moeten ze dus ’s nachts thuis gaan slapen en de ganse dag over en weer rijden naar Leuven, en dat zolang Reinaert op intensieve ligt. Van zodra hij naar de kinderafdeling mag en een gewone kamer krijgt, kan één van de ouders terug bij hem blijven slapen. Moeilijk allemaal, maar ze zijn zo dapper!

We kunnen zo weinig doen om te helpen. Vandaag heb ik pannenkoeken gebakken om morgen mee te geven aan de papa, die eventjes naar huis komt om Cartouche te verzorgen. Die zal zich ook wat verloren voelen en haar baasjes missen…

Zondag is het dan bovendien Reinaert zijn verjaardag…

“Een Vosje is in staat om zich constant aan te passen aan een nieuwe situatie en heeft een grote overlevingsdrang.” Uit Reinaert de vos

“Een oude volkswijsheid luidt: alles wat echt is, gaat langzaam. Zoals een sterke boom traag groeit. Eiken of beuken nemen hun tijd om groot te worden en hun hout is daardoor zo massief en dicht dat het zwaar wordt. De populier is een snel groeier en zijn flinterdunne hout is ideaal om aanmaakhout en luciferstokjes van te maken. Easy come easy go.”

Uit het boek: De Columbus, van Wim Lybaert

De hoofdarts deze voormiddag: “Hij is nog niet helemaal uit de gevarenzone, maar hij is op de goede weg. Meer kunnen we momenteel van hem niet verwachten.”

Reinaert, wordt geholpen door de medische toestellen, dokters en verpleging stilaan was stabieler. Voorbije nacht hebben ze voor niets moeten ingrijpen en hij verdraagt de hulpmiddelen goed.

Hoe zijn toestand en genezingsproces verder zal verlopen en wat er allemaal in dat kleine lijfje gebeurt, daar hebben ook de dokters geen volledig zicht op. We kunnen enkel het beste hopen!.

Vroeger zei de papa tegen zijn zoon dat monsters niet bestaan, en enkel in boeken en op televisie te zien zijn. Maar deze helse bacterie bewijst duidelijk het tegendeel…

Je kleinzoon ziet af, en je ziet ook je kind afzien, en veel kan je niet doen als oma en moeder. Er zijn voor hen…, genoeg krachten hebben om er te zijn voor hen…

Pijnlijke gevoelens zijn van nature tijdelijk. Ze zullen na verloop van tijd verzwakken zolang we ze niet verlengen of versterken door weerstand of vermijden. De enige manier om onszelf uiteindelijk te bevrijden van slopende pijn, daarom, is om ermee te zijn zoals het is. De enige uitweg is er doorheen. ~Kristin Neff

“This is the precept by which T have lived: Prepare for the worst; expect the best; and take what coes.” Hannah Arendt

Moeilijk, heel moeilijk! Maar we blijven vertrouwen hebben in de dokters en verpleging.

Reinaert heeft een rustig weekend gehad en zijn toestand is stabiel gebleven. Morgenvoormiddag hebben de ouders een gesprek met de hoofdarts en zullen we ongeveer weten wat ons in die nieuwe week te wachten staat.

De mama en papa mogen ook nog minstens tot en met woensdag dag en nacht in het ziekenhuis blijven. En morgen probeert de papa eens naar huis te komen en ook tot bij mij.

We slapen al wat geruster en vandaag heb ik ook eindelijk de moed gehad om mij wat op te knappen en één en ander in het huishouden te doen. Gelukkig zijn er de katten en de knuffel van Reinaert om mij even te troosten en kan ik mij ook wat creatief bezig houden.

Iedereen is dus wat minder ongerust en gespannen en we kijken uit naar de uitleg van de dokters!

Bedankt aan iedereen die meeleeft met ons! X