Reinaert

Reinaert heeft een Omaatje gedaan…

Reinaert heeft zijn schoentje gezet voor sinterklaas…

“Sinterklaas heeft niet alstublieft gezegd, en dan heb ik ook geen dank u gezegd…”

Samen met Cartouche een filmke kijken…

Schoolfoto

Wij wisten het al, maar nu is het op school ook bevestigd door de KOALA-TEST. Reinaert is heel goed met taal: 27/33. Hij praat ons onder tafel!

De onverbiddelijke zoener…

 

Aan zee…

Reinaert houdt de wereld recht!!!

Reinaert

Reinaert heeft de job van zijn leven gevonden!

In de zoo.

Met zijn beste vriendinnetje, Cartouche.

De geitjes voederen van ’t Kasteeltje.

In Planckendael

Tijdens een weekje Dierenplezier in Overijse

Schoolfoto 3de kleuterklas.

Met Oma in de Lion King lezen. (Wisten jullie trouwens dat het boek gebaseerd is op Hamlet van Shakespeare?!)

Reinaert is in voor alles en elke belevenis is een nieuwe ontdekking en avontuur en hij houdt van iedereen, mens en dier!

 

FILM

Gisteren deze film gezien, die heel wat vragen bij me oproep…
Film: INSIDE – van Vasillis Katsoupis met William Dafoe
Stel je voor, je geraakt opgesloten in een museum, zonder eten of drinken, met enkel heel waardevolle kunstwerken…
Wat is je lot, en hoe red je je hieruit? Lukt het?
Is kunst voor eeuwig? Is er creatie zonder vernieling? En wat doet technologie met ons?
Je redt uit je brandend huis drie dingen: je schetsboek, de kat en je favoriete muziekalbum. Welke van de drie overleeft het mettertijd?
“Volgende tegenstellingen zijn waar:
1. de mens heeft geen lichaam gescheiden van de ziel.
2.Energie is het enige leven en is van het lichaam.
3.Energie is eeuwige heerlijkheid.
” Ik ga naar de hemel op een heuvel…ik ga naar de……”

Terug naar school

Ik ben maar tot mijn vijftiende naar school geweest. En dit was mijn schooltijd.
Van de kleuterjuf kreeg ik extra kleertjes. In het eerste leerjaar brak ik mij arm en leerde daardoor rechts schrijven. In het vijfde leerjaar vloog mijn ballon naar Duitsland en in het zesde leerjaar kreeg ik voor mijn verjaardag een boek van de juf.
Daarna ging ik van het middelbaar naar de familiale afdeling en leerde naaien en koken en nog heel veel meer.
Ik begon gedichten te schrijven en won een opstelwedstrijd die ik moest gaan afhalen in Hoboken. De juf van koken was mijn chauffeur. Ik won ook menig taaltornooi door mijn welsprekendheid.
Toen ik afstudeerde kreeg ik een speciale prijs voor Volharding. Verder studeren mocht ik niet van mijn vader. Ik was immers een meisje.
Maar het contact met de school bleef. De leraar Frans stelde een bundel van mijn gedichten samen, en noemde hem Pogen.
Ondanks het feit dat ik een nul was geweest in rekenen werd de leraar wiskunde verliefd op mij. Maar ik had al een vriendje.
Bij mijn lerares Nederlands mocht ik het jaar dat ik zou trouwen op vakantie gaan. Haar man was een groot kunstenaar. We bleven ook verder corresponderen en ik kreeg uitnodigingen voor de tentoonstellingen van “haar kunstenaar”, zoals ze hem noemde.
En nu gaat mijn kleinzoon naar dezelfde school en kan ik mijn geluk en eeuwige dankbaarheid niet op, want deze leerkrachten zijn mijn mentors voor het leven.