Ik heb de grootste bewondering voor mijn zoon die gezorgd heeft voor twee zieken, en een peuter, en ondertussen nog de tijd vindt om zijn druivenserre te verzorgen, want ook daar is het nu dringend tijd voor.
Bewondering
Beantwoorden
Categoriearchief: Vandaag de dag
Niet alles is corona
We zijn alle vier ziek geweest. Eerst Reinaert, daarna zijn ouders en natuurlijk ook de knuffel oma.
RVS, een kinderziekte, de crècheziekte, waar je meer kan over lezen in onderstaand artikel:
De dokters dachten natuurlijk direct aan corona, en mij werd dan ook tweemaal een test afgenomen, terwijl ik goed wist dat het dat niet was, aan de hand van de diagnoses die bij de andere personen van mijn bubbel werden vastgesteld. Maar wie gelooft in coronatijd nog een patiënt?
Vroeger was alles Seks, tegenwoordig is alles corona. Iedereen is ervan doordrongen en je huisdokter laat je zelfs meerdere testen ondergaan, want zo ziek daar is maar één diagnose bij mogelijk: covid 19.
Ik was wel een beetje in paniek, vooral omdat we met zijn vieren tegelijk ziek waren, want wie zou uiteindelijk nog voor de ander kunnen zorgen, en vooral voor Reinaert?!
Het was al een wrede maatschappij, nu tijdens CORONA, nog wreder, want
GEEN ZIEKENBEZOEK, en niemand durft of wil je komen helpen, en jij zelf wil ook niet dat anderen ziek worden.
“Verzorg je goed”, zeggen de mensen, maar hoe doe je dat als je alleen woont, je bed niet uit kan, jezelf niet kan wassen, je potje niet kan koken…? Als ik ziek ben, dan is de enige die goed voor mij kan zorgen immers ook uitgeschakeld.
Er bestaat van alles en nog wat in dit land om mensen met nood aan hulp bij te staan: in theorie, op papier (en vooral met veel papierwerk!) en je kan beroep doen op organisaties die vooral veel wind verkopen, en meestal volzet zijn.
En de omgeving, wel dat hebben jullie waarschijnlijk al wel zelf ondervonden, dat is, zoals in de sociale media, die reageren enkel op de leuke dingen. Er verder heeft elkeen de handen meer dan vol met de eigen problemen en de eigen stresssituaties.
Dus dat was een bange situatie, waar toch ook wel met een paar heel warme en verrassende momenten van steun uit heel onverwachte hoek!
De enige die nog nog ziek is, is degene die zolang mogelijk voor de anderen gezorgd heeft, en dat is mijn zoon. Vandaag nog eens naar de dokter geweest, en een week ziekteverlof, maar gelukkig zit het bij hem nog niet op de longen. En Audrey, dat is een straffe madame, en die die al terug aan het werk!
Na veertien dagen en een antibiotica kuur voel mij nu al stukken beter, alleen de vermoeidheid zal nog wel een tijdje duren, maar dat geeft niet, ondertussen kan ik wel creatief blijven en terug goed voor mezelf zorgen.
Corona is waarschijnlijk niet alles als het virus je te pakken krijgt, maar RSV ook niet, men weze dus bij deze gewaarschuwd en op de hoede, voor al voor de jongsten onder ons!
The Line
Gevonden op Facebook
Ik weet niet wie dit geschreven heeft, maar het is diep:
′′ Elke minuut laat iemand deze wereld achter. We staan allemaal in ′′ the line ′′ zonder dat we het weten. We weten nooit hoeveel mensen er voor ons zijn.
We kunnen niet naar de achterkant van de rij.
We kunnen niet uit de lijn stappen.
We kunnen de lijn niet vermijden.
Dus terwijl we in de rij wachten
Laat momenten tellen.
Maak prioriteiten.
Maak de tijd vrij.
Maak je geschenken bekend.
Laat een niemand zich als iemand voelen.
Laat je stem horen.
Maak de kleine dingen groot.
Laat iemand lachen.
Maak de verandering.
Bedrijf de liefde
Verzin het maar.
Sluit vrede.
Vertel je mensen dat ze geliefd zijn.
Zorg ervoor dat je geen spijt hebt.
Zorg ervoor dat je er klaar voor bent.”
Vosdelle
De vos zat vannacht weer onder mijn raam te “blaffen”. Gebeurt weer vaker de laatste tijd. Waarschijnlijk op zoek naar eten voor de kleintjes, of opgeschrikt en verjaagd door de nachtelijke werken op het spoor en hun Metal “muziek”.
De vos en ik, wij zijn strijdmakkers, en leveren dezelfde strijd om rust, ruimte en vooral om meer en betere natuur.
Van hem hebben ze al meer afgepakt dan van mij. Het veld van de boer boven aan het spoor is weg, het bermgroen, struiken en bomen…, en dat allemaal voor treinwerken die nooit stoppen en goed zouden zijn voor het milieu…
En weeral is het gemeentebestuur van Hoeilaart van plan om een stuk natuur in de Vosdelle op te offeren aan woningbouw en beton.
Maar we geven niet op, en op mij zal de vos kunnen blijven rekenen voor bescherming, en dat zolang ik leef en woon in de VOSDELLE, het is hier immers van hem!
Campagne ‘Eis echt meer Doenders groen’ | Natuurpunt
Heisa rond Structuurplan in Hoeilaart | Ring TV | Jouw zender, Jouw nieuws
25 maart 2021
Op 25 maart werd Reinaert anderhalf jaar oud en zou zijn grootvader zesenzeventig geworden zijn, als hij nog geleefd had. Spijtig dat beiden dat niet samen kunnen vieren.
Ik wens voor Reinaert dat hij de dappere en positieve gemoedstoestand van die grootvader heeft geërfd, want dan zal hij het leven zeker aankunnen. En zo te zien lukt dat best!
Zijn mama is met hem ook voor de eerste keer naar de kapper geweest en hij heeft die nieuwe ervaring kalm en braaf ondergaan.
De volgende morgen heeft papa dan van zijn knappe zoon (met zijn onafscheidelijke Elmo!) een fotoreportage gemaakt. En ik denk dat Reinaert ondertussen al zingend de afwas aan het doen was…
Koorts
Tot nu toe werden ze met rust gelaten met en door de coronamaatregelen, de baby’s en de peuters, maar dat is vanaf deze week dus ook gedaan.
Vroeger mocht men in een crèche maar 38,2° temperatuur hebben, wat al redelijk streng is, maar nu wordt dat 38°.
Bij peuters zoals Reinaert, waarvan men in de crèche weet dat hij vlug koorts heeft, wordt nu overdag om de vijf voet de temperatuur gemeten.
Dus bij elk tandje dat er moet doorkomen maakt ons vechterke temperatuur en riskeert hij dus van naar huis gestuurd te worden. Want tandjes maken is o zo besmettelijk, en men denkt dan ook direct aan corona.
Dus bij elk pamperke dat ververst wordt ook meteen de thermometer in de poep gestoken, in opdracht van Kind en Gezin of “Opgroeien” zoals dat nu noemt. Ik heb dat altijd al een clubje van mislukte nonnen met een slechte reputatie gevonden…
Gelukkig zullen ze er nooit in slagen om Reinaert de mond te snoeren met zo’n smoelenvod, want ons zangertje begint elke nieuwe dag met een vrolijk lied en een mondmasker zal dat niet kunnen stoppen.
Gisteren vertelde David mij trouwens dat hij in de crèche geen dutje had gedaan, maar de hele tijd in bed had liggen stoeien met Chloë, zijn favoriet vriendinnetje.
Je zou van minder koorts krijgen!
!Recordaantal crèches dicht door coronabesmettingen: ‘We kunn… – De Standaard
Het geluid van de stilte
Oost west, thuis best!
“Als ik ’s morgens naar de crèche vertrek, vraag ik mij af wat we nu weer gaan beleven…”
“En ’s avonds ben ik dan doodmoe van het spelen!”
“Gezellig thuis met papa naar Bumba en Tik-Tak kijken.”
“Cartouche die is ook altijd moe… van niets doen!”
“Badje gekregen en nog een laatste flesje gedronken.”
En op zondag gaan we lekker wandelen, o.a.naar de serre van papa, want ik kan al flink stappen!”
“Met mama in de eerste sneeuw.”
“Zotte papa!”
“Cartouche heeft weer geen zin om te spelen.”
“Papa is mijn dikke vriend!”
“En mama ook natuurlijk!”
“En ook Cartouche!”
In Overijse daar staat een huis dat een warme thuis is voor mens en dier!
Met Bumba naar Bumba kijken
Reinaert heeft Bumba leren kennen op televisie en het is blijkbaar zijn vriendje geworden. Dus kijken wij allemaal samen gezellig naar Bumba!
Maar Elmo dat is Reinaert zijn beste vriend, en die neemt hij overal mee…
En samen met papa bij Torfs nieuwe pantoffeltjes en schoenen gaan kopen, want kleine jongetjes worden (te vlug!) groot.
Tekening gemaakt voor Reinaert.
Alles is relatief
Intellectuelen zouden zich meer moeten realiseren dat hun wereld niet die van de laaggeschoolde is.
Wat nu bijvoorbeeld het lot en de situatie van de jeugd is, (die mag wegens corona maar één hobby per week uitoefenen, terwijl ze haast elke dag een andere activiteit als hobby hebben) dat vinden “hooggestudeerden” dus eerder heel erg, terwijl ik dat nog een leefbare en heel plezante toestand vind.
Oké, hun jeugdigheid wordt momenteel misschien een beetje aan banden gelegd, maar als je zoals ik, vanaf je vijftiende van school moest om te gaan werken en voordien in de schoolvakanties bovendien al ging kuisen, winter en zomer, bij één of andere rijke madame, dan vind je dat allemaal niet zo erg. En pas op, niet om het eigen spaarpotje te vullen, maar schoon en braaf afgeven thuis.
Alles is relatief, zo ook de meeste ergernis van zij die het toch nog altijd relatief goed hebben. En als ze er zich dan toch niet kunnen overzetten, dat ze dan maar eens in de winter, en liefst als het vriest, de stoep van de rijke madammen gaan kuisen…en onbetaald natuurlijk. Wedden dat ze dan heel blij gaan zijn met één hobbyactiviteit per week?!
