Categoriearchief: Vandaag de dag
Beantwoorden
Ik ben een laatopblijver en dus ook een lange uitslaper, maar vanmorgen werd er al vroeg aangebeld door twee oudere heren, een pikzwarte en een pikwitte, die vroegen, de ene in het Engels, de andere in het Nederlands, of ik een betere wereld wou.
Natuurlijk, wie wilt dat niet! De chic uitgedoste heren met wandelstok en handtasje zeiden dat God daarvoor kan zorgen.
En ik dacht, als God een tuinman is, want ik wacht al een tijdje op een tuinman om mijn tuin te snoeien, mag hij dat zeker proberen.
Maar blijkbaar bedoelden ze wat anders en dus heb ik hen vriendelijk verzocht de terrastrap terug voorzichtig af te dalen, en mij rustig te laten verder slapen, de slaap der onschuldigen…
Een verzameling
Een verzameling van van alles waar mijn hart in augustus sneller van ging kloppen…
Mijn twee dikste schatten, de ene al wat dikker dan de andere…
In mijn tuin…
Voor Reinaert…
Een prachtig schilderij met mijn lievelingsbloemen: sleutelbloemen en bosviooltjes…
Zo waar…
Voor Reinaert…
‘ t Kasteeltje.Oude schoolfoto van de 1ste en 2de kleuterklas: mijn zus zat in de 1ste en ik toen in de 2de. Ik herken ze bijna nog allemaal en ook juf Van Bockxstael…
Mijn grootmoeder, Maria Deleers, de belangrijkste vrouw in mijn leven. Zijn stierf destijds op een 15de augustus, haar naamdag…
Overijse: De IJse nu en vroeger…
Apolline de Trampoline
Openbare werken
Het is weer een jaar voor de gemeenteverkiezingen en dus het jaar van de openbare werken.
Ze zijn nodig en de burger is er achteraf, als dat jaar van omleidingen voorbij is, heel erg blij mee. Tot de volgende verkiezingen.
Hier bij mij in de Vosdelle zijn die werken van algemeen belang al twaalf jaar bezig. Spoorwegwerken die de files moeten oplossen. Ze zouden afgerond zijn in 2027.
Mijn familie heeft trouwens een lange traditie van “slachtoffer van openbare werken”.
Mijn grootmoeder werd onteigend (verbreden van de baan voor de auto – De Leegheid in Overijse) en moest daardoor naar een rusthuis, waar ze doodongelukkig was, en een neef werd zelfs tweemaal onteigend (voor een afrit die er nooit gekomen is – Zavelenborg in Overijse). Zijn hart brak ervan: letterlijk!
Het nut van deze werken? Dienen ze werkelijk het algemeen belang?
Volgens mij niet, ze lossen niets op. Het enige wat ze doen is de natuur medeslachtoffer maken en de wereld alleen maar lelijker.
Na heel België geasfalteerd te hebben voor de auto, zijn ze nu ook van plan en bezig om nog meer aarde de verharden en natuur te bestelen voor de fiets, al dan niet elektrisch…
Wanneer zullen de behoeften van de mens voldaan zijn? Als de aarde helemaal onleefbaar geworden is en de mens definitief verdwenen, omdat hij zichzelf vernietigd heeft? Want, en daar ben ik van overtuigd, de natuur zal uiteindelijk de sterkste blijken.
Een droom
Met dat vege lijf en overactief brein van mij heb ik vannacht een seksuele droom gehad, en ik heb daar de betekenis eens van opgezocht via Google, want meestal heb ik enkel heel nare nachtmerries over een miserabel verleden.
De droom zou betekenen dat ik momenteel heel creatief bezig ben, en straffer nog, een creatieve doorbraak beleef.
Als dat juist is, is dat dus dubbel genieten: van de droom en van de creativiteit.
Reinaert
Reinaert
De invasie
Terwijl in Antwerpen de Japanse duizendknoop geëlektrocuteerd wordt, en elke burger in ons land aangemoedigd wordt om een ecologische tuin aan te leggen met planten van eigen bodem, wordt hier in de VOSDELLE, door de spoorweg, de duizendknoop alle kansen gegeven om het landschap en onzen hof te veroveren, samen met de berenklauw, en de netels en distels.
Waar is de tijd dat de bermen van de spoorweg vol vlierstruiken en bosviooltjes stonden…?! Nu groeien ze nog enkel in mijnen hof, en gelukkig maar, want het bosviooltje is nog amper ergens te vinden.
De Melktandjesfee
Het wordt een emotioneel heftige week, want Reinaert moet vrijdag zijn twee melksnijtandjes, waar hij een paar weken geleden op gevallen is, laten trekken in het ziekenhuis.
We proberen hem daar zo goed mogelijk op voor te bereiden en daarom heb ik een verhaaltje bedacht voor Reinaert in de stijl van Studio100 omdat hij heel graag naar Plopsalandfilmpjes kijkt.
De Melktandjesfee
Kabouter Kwebbel woont in Plopsaland en haar beste vriendin, die ook altijd op haar verjaardag mag komen, is Knabbel de Melktandjesfee.
Knabbel komt ’s nachts op bezoek bij de kindjes die hun melktandjes moeten verliezen, om hen een kusje op de mond te geven zodat ze geen pijn meer hebben en ze later heel sterke grotemensentandjes krijgen.
De oude en kleine tandjes neemt ze dan mee om te bewaren voor de baby’tjes die nog moeten geboren worden en melktandjes nodig hebben.
Telkens als Knabbel nieuwe melktandjes gevonden heeft is ze zo blij dat ze samen met Kwebbel een Kabouterdansje doet en vrolijk in het rond begint te draaien met de armen in de lucht en ze gaat stampen met de voetjes…
Zomerstress
De zomer is het stressseizoen bij uitstek, ondanks, of juist dank zij, het feit dat de meeste mensen hun verlofperiode erin valt.
Er is namelijk teveel van alles, veel te veel evenementen waar men naartoe wil met te veel drank en eten, en men wil vooral niks, missen van al die drukte, omdat het dit is wat ons zogenaamd gelukkig maakt en voor een geslaagde zomer en vakantie zorgt.
We willen weg, overal naartoe, want thuis blijven dat is geen vakantie…
En na de zomer komt de herfst, het vallen van de bladeren, die bekend staat als het depressieseizoen. Maar is dat wel zo, of is het het gebrek aan rust en gezonde ontspanning in de rest van het jaar, plus tijdens ons verlof, die voor deze weerslag zorgt?
De laatste keer dat ik op verplaatsing vakantie nam, kreeg ik na enkele dagen een paniekaanval en vertrok ik vroegtijdig naar huis. Het was er namelijk veel te druk, veel te luid, veel te veel van alles die de sfeer moest opfokken
Slecht gekozen? Kan zijn. Maar ik vrees dat er niet veel andere keuze is, of men moet stinkend rijk zijn. Spreek mij gerust tegen, ik zal jullie toch niet geloven.
Ik blijf in elk geval thuis, zeker nu haast iedereen op verplaatsing de boel gaat verstoren. En bovendien, aan een treinstation wonen is toch altijd een beetje reizen…