Ik zet ze hier allemaal rond de tafel:
mijn man en mijn grootouders,
mijn ouders, mijn nonkels en tantes,
mijn neven en nichten,
mijn onderwijzers en vrienden…

En ik laat ze het eens vertellen,
over hierboven en hieronder
en of ze nog willen terugkeren,
en wat ze na al die jaren
van de wereld vinden.

Ik serveer hen koffie
met kaastaart en pruimentaart
van hun bakker om de hoek
en als afsluiter een elixirke
zodat alles goed verteert.

Samen gaan ze dan terug
naar hierboven of hieronder
en ik wuif hen uit met een
“kom gauw nog eens terug.”

Micheline Baetens – 24 september 2013

Hier zit al twee dagen
Dezelfde dikke hommel
Op dezelfde witte dahlia.

“Hoe weet jij dat het dezelfde is?”
“Omdat hij het mij verteld heeft;
Hij heeft namelijk een probleem
Met afscheid nemen en loslaten.”

Micheline Baetens – 20 september 2013

Ik heb een betere band met katten,
dan met mensen, lijkt me.
Ze komen en ze blijven,
accepteren mij
met mijn goede en slechte gewoontes,
we kruipen samen in bed,
ze helpen zelfs bij de afwas,
en geen haar op hun hoofd
dat zich gekrenkt voelt
door mijn bij wijlen
ongepaste humor en scherpe tong.

Hun open geest
is een weldaad voor mijn underdog gedrag
en depressieve buien.
Hun onafhankelijkheid en individualiteit
zijn de beste remedie tegen het gezaag en geklaag,
de domheid en hypocrisie.

Zonder mijn katten
was het ik tegen de rest van de wereld.
Zij zijn mijn bondgenoten en goede voorbeeld,
mijn therapie en geloofsovertuiging.

Micheline Baetens – 4 september 2013