Toen mijn man in 2011 overleed hebben de familie en de vrienden van weleer mij beloftes gedaan die ze niet hebben kunnen houden; je weet hoe dat gaat… Niks meer van gehoord en gezien en degene die af en toe nog een poging wagen om mij gelukkig te maken met een dode mus, hou daar mee op, want het is vernederend en pijnlijk. Ik red het wel zonder jullie, want er is Facebook nietwaar, en er zijn de vrienden van nu, nieuwe vrienden en zelfs betere. Op een dag overkomt iedereen hetzelfde, alleen-achter-blijven zoals dat heet.
Maar zo is het niet hoor, er zijn nog de anderen, de ontdekkingen, de kracht in jezelf, de nieuwe uitdagingen, kortom de wereld om je heen, en er is vooral de vriendschap voor jezelf, en de moed om de balans af en toe op te maken van al wat je overkomt en het leven te aanvaarden zoals het is, ook het verlies ervan.
Micheline Baetens – 05 juli 2015
En op een dag is je man weg,
En zijn de kinderen het huis uit,
En dan zit je daar
Met een vol gemoed
En lege handen.
En dan begin je met een hobby,
En met groenten te kweken
En bloemen te planten,
Met kippen te houden
En katten te strelen.
Een surrogaat huishouden,
Voor een surrogaat huisvrouw,
Met nog altijd een vol gemoed
En lege handen…
Micheline Baetens – 12 juni 2015