Alles wat voor mij belangrijk is, zit in het ziekenhuis.
Gisterenavond is mijn schoondochter eventjes bij mij op bezoek geweest, en morgen komt mijn zoon, en hopelijk zie ik ook volgende week mijn kleinzoon, eventueel via videochat…
Reinaert worstelt momenteel met het afkicken van de slaapmedicatie. Drie zijn er al zijn lijf uit, er resten er nog twee, en hopelijk vindt hij daarna wat rust.
Het is hard voor de ouders om hem zo te zien, maar ze moeten erdoor, en de dokters zeggen nog altijd dat Reinaert zelf er zich niet van bewust is. Hopelijk!
Hopen, meer kunnen we niet, en volhouden, want Reinaert geeft ons het goede voorbeeld.
En dat is zo onrechtvaardig, monsterlijk onrechtvaardig! “Positief denken”, zeggen sommigen. Hoe kan je hier nu positief over denken?! “Het kan nog altijd erger”, en moet ons dat dan troosten?! Ja, misschien wel, maar niet nu…
Elk dag maakt de papa een verslagje over de toestand van Reinaert, dat hij dan doorstuurt naar familie en vrienden. Vandaag schreef hij dit:
Reinaert heeft opnieuw veel last van de ontwenningsverschijnselen: koorts en heel onrustig. 3 soorten medicatie zijn nu volledig afgebouwd, nog zeker 2 te gaan (dexdor en fentanyl).
Ze hebben vandaag geen nierdialyse laten doen omdat ze vonden dat hij al redelijk goed plast. Toen ik om 11u aankwam voor het eerste bezoek was ik verrast door de hoeveelheid en de kleur van zijn urine. Zijn hoofdje zag er ietsjes minder gezwollen uit dan gisterenavond. Dus de plasmedicatie doet goed zijn werk. Nu moet de klaring door de nieren nog verder op gang komen. Wat de plasmedicatie betreft, die hebben ze opgedreven van 3 tot 6 keer per dag. Ze gaan dan zien wat dat geeft, en als ze morgenochtend blij zijn met het resultaat, dan is het best mogelijk dat er opnieuw nog geen nieuwe dialyse nodig is.
Omdat hij een beetje koorts heeft (het maximum was 38,7) hebben ze een bloedstaaltje genomen om te zien of er eventueel iets aan het broeden is. Maar de dokter is zo goed als zeker dat het met de ontwenningsverschijnselen te maken heeft. Laten we hopen.
David Joly – 04.10.2022
