Vandaag de dag

Door mijn oude gedichten openbaar te maken, kan ik een beetje wraak nemen op de hele wereld waarin kinderen niet geloofd worden. En zeker al niet als je een tiener bent, want dan ben je aan het rebelleren, en dat is normaal!
“Wat durft die nu allemaal zeggen over haar ouders? Een schande!” Inderdaad, de schande is het kind dat aanklaagt en begrip zoekt en een oplossing vraagt.
Natuurlijk was ik aan het rebelleren, en nog zo geen beetje. En toen, als tiener kon ik het nog, later niet meer, toen de manipulatie en afhankelijkheid zo erg gemaakt werd, dat ik voor het welzijn van mijn gezin, maar alles nam, wat een normaal mens nooit zou aanvaarden.
Hun plan dat al van in mijn jeugd in elkaar gestoken werd,  was gelukt, ze hadden dat weerbarstige kind dat altijd riep “ik word nooit zoals jullie” klein gekregen.
De bundel gedichten die ik ” De verwerking” zal noemen, is voor al die weerbarstige kinderen die nooit gehoord werden en zullen worden, zolang volwassenen niet wat meer naar hen luisteren, hen geloven en vertrouwen.
Vergeet toch ook niet dat deze kinderen de eventuele ouders van morgen zijn, die ervoor moeten zorgen dat hun kinderen in een rechtvaardige wereld kunnen leven. Het moeten dus goede, sterke en evenwichtige volwassenen kunnen worden.

De wrok

De wrok om mijn bestaan
heeft je verhinderd
te aanvaarden wat ik je gaf,
hoe ik investeerde in jou
en je gekke wereld.

Het vreet je op
en hangt aan je lijf,
je blijft maar sleuren
aan iets dat onomkeerbaar is.

Folter jezelf nier meer
en wees gelukkig,
want ik ben niet langer het kind
dat een moeder nodig heeft.

Micheline Baetens – 26.11.1991

Axl

Het is lente alom
en de tuin is van hem.

Eerst dat zonnig plekje
onder de appelboom,
“een bruid in wit en roze”.

Daarna heel kortbij,
in de schaduw van een spar,
zodat hij zich enkel verslepen moet,
wentelend in de rooie warmte
van zijn eigen pels,
en met de zon in de toegeknepen ogen,
verovert het spel van licht en kleur
een kater vol zoete dromen.

Micheline Baetens – 03.05.1994