Verscholen
onder de vlierstruik
staan wilde viooltjes,
en een merel,
overdadig zichzelf,
verwacht nog regen,
terwijl de zon
zijn lied vrolijk inkleurt.

Op de meest onverwachte plaatsen,
tijdens de meest toevallige momenten,
ontstaat de meest waarachtige schoonheid.

Micheline Baetens – 31.03.1994