Ondanks alle huidige heksenjachten en pogingen om onze maatschappij rechtvaardiger te maken, heb ik het gevoel dat onze samenleving alsmaar ranziger wordt.

https://doorbraak.be/discriminatie-is-een-grondrecht/?utm_term=Autofeed&utm_medium=Social&utm_source=Facebook&fbclid=IwAR1ElOKoAoYyzb-hnsAFzCIHOqqaaKqVnN5emFgBpqrA15XSbnRFKGCitbY#Echobox=1592539062

Misschien moeten we ons eerder wat rustig en stil houden, zoals ons aangeraden wordt in dit gedicht van Pablo Neruda.

Neruda werd geboren onder de naam Neftalí Ricardo Reyes Basoalto (volledig: Ricardo Eliécer Neftalí Reyes Basoalto). Hij noemde zich Pablo Neruda naar de door hem bewonderde Tsjechische dichter Jan Neruda (1834-1891). Het willen voorkomen van een conflict met zijn ouders zou hierbij een rol gespeeld hebben; zij wilden niet dat hij schrijver zou worden. Pablo Neruda werd later zijn officiële naam.

Neruda is geboren in Parral, een stad ongeveer 300 kilometer ten zuiden van Santiago, waar zijn vader bij de spoorwegen werkte. Zijn moeder overleed kort na zijn geboorte. Niet lang daarna verhuisden Neruda en zijn vader naar Temuco, waar zijn vader trouwde met Doña Trinidad Candia Malverde.

Op zijn dertiende stuurde Neruda een aantal van zijn gedichten naar de lokale krant, La Mañana. Zijn eerste gedicht heette Entusiasmo y perseverancia (‘Enthousiasme en volharding’). In 1920 stuurde hij meer gedichten naar het literaire blad Selva Austral, onder het pseudoniem ‘Pablo Neruda’.

Zijn eerste gedichtenbundel, La Canción de la fiesta (‘Het lied van het feest’), werd gepubliceerd in 1920. In 1923 bracht hij Crepusculario uit, en in 1924 publiceerde hij Veinte poemas de amor y una canción desesperada (‘Twintig gedichten over liefde en een lied over wanhoop’), een van zijn bekendste werken.

Professioneel werd Neruda diplomaat. In 1929 was hij in functie in Ceylon. Nadien werd hij aangesteld als Chileens consul in Spanje, Madrid. Hij was inmiddels getrouwd op 6 december 1930 met de Indisch-Nederlandse Maria Antonia Hagenaar, met wie hij in 1934 een dochter kreeg. Hun kind, Malva Marina, leed aan hydrocefalie (waterhoofd), een storing in de afvoer van het hersenvocht. Bij het uitbreken van de Spaanse burgeroorlog in 1936 ging het echtpaar uit elkaar (na tijdelijk te zijn gevlucht naar Monaco). Pablo Neruda hertrouwde nog twee keer, maar Malva Marina bleef zijn enig kind.

Een bekend werk van Neruda is Canto General (1950), dat ook in het Nederlands is vertaald. Canto General is een uitgebreid werk over Noord- en Latijns-Amerika. Hij schreef dit als banneling, terwijl hij zich verborgen hield in 1948 en 1949, toen hij vervolgd werd door de regering van Gabriel González Videla (1948–1952), die de Communistische Partij, waarvoor Neruda als senator gekozen was, had verboden.

Neruda kreeg in 1945 de Premio Nacional de Literatura de Chile. In 1971 werd hij onderscheiden met de Nobelprijs voor Literatuur.

Neruda, die al langer in een ziekenhuis werd behandeld voor prostaatkanker, overleed daar aan een hartaanval in 1973. Zijn overlijden vond plaats twaalf dagen na de gewelddadige dood van zijn vriend Salvador Allende, de democratisch verkozen president van Chili. In de nasleep van deze bloedige militaire coup had de dichter besloten om in ballingschap te gaan en het nieuwe regime vanuit het buitenland te bekritiseren.^[1] Daags voor zijn vertrek werd hij in een ambulance naar het ziekenhuis gevoerd, waar hij overleed. De nationale begrafenis van de dichter, een openbare manifestatie die verboden was door de nieuwe militaire machthebbers van generaal Pinochet, groeide door de plotselinge verschijning van duizenden in de Chileense straten uit tot de eerste publieke protestmanifestatie tegen de nieuwe militaire dictatuur.

Na zijn dood werden Neruda’s huizen in Santiago (La Chascona), Valparaíso (La Sebastiana) en Isla Negra opengesteld voor bezoekers. Zijn kunstwerken en bezittingen zijn er tentoongesteld.

Bron: Wikipedia

Wie in het leven iets wil gerealiseerd krijgen dat de moeite loont, mag daarbij zijn ziel niet verkopen. Doe iets, omdat je niet anders kunt, omdat dat je in leven houdt, zoals eten en drinken, slapen en vrijen. Meer redenen dan die ene heb je niet nodig!

Je hoeft niets te bewijzen, geen uitleg te geven, geen rekening te houden met wat anderen al dan niet hierover denken, geen aandacht verlangen, niet naar een zogenaamd hoger doel streven, niet naar goed of slecht, niet naar perfectie, neen, zelfs niet naar juistheid of schoonheid. Doe wat je moet doen omdat dat het enige is wat je wilt doen.

En dat is wat Charles Bukowski ons in dit gedicht ook aanraadt en waar ik er van overtuigd bent dat het de enige manier is om waarachtige voldoening te beleven aan wat je creëert. Doe het in de eerste en de ook meteen in de laatste plaats voor jezelf.

Wil je waardering van anderen, dan is de enige manier om die te bekomen, daar absoluut geen rekening mee te willen houden. Dan pas ben je echt bekwaam om iets unieks te realiseren. Wees waarachtig, en anders “don’t do it”!

https://www.youtube.com/watch?v=DaLQ1zGMhe8&feature=share&fbclid=IwAR1i_vAU7Jd9LyBYkZCIBKAWx9_ohA9JUMkJ-m-80EYV8UtvfCLWvtjZUwI

“Jouw leven is jouw leven.” Inderdaad zeg dat wel, maar het is niet altijd om over te stoefen geweest, integendeel…

Zoals nu bijvoorbeeld, de laatste fase waarvan ik dacht dat het eindelijk wat gemakkelijker en onbezorgder zou gaan.

Maar niet zo, want je hebt dan eens een schoon cadeau gekregen en dan mag en kan je daar weer niet volop van genieten, door die onzichtbare vijand.

En dat mag stilaan gaan stoppen dat hele circus, waarvan sommige beweren dat die molen nog jaren zal doordraaien. Wel, dan spring ik eraf, zelfs met het risico van slecht terecht te komen.

Want ik heb het gehad met aanpassen aan deze hele onzinnige toestand. Een mens kan zich niet beschermen tegen een onzichtbare vijand, en al zeker niet door angstig en onnatuurlijk rond te lopen.

Ik wil die laatste tien jaar die ik misschien nog te leven heb als een waardige finale uitlopen en aan de eindstreep kunnen zeggen: “Het is toch goed geweest zo. Jouw leven was jouw leven!”