Lievevrouwebedstro en zo…

De voorbije week samen met David naarstig in de tuin gewerkt, en eindelijk steekt alles in de grond wat ik gekocht had in Beervelde en via internet.

Ik heb o.a. Lievevrouwebedstro geplant, een onkruid dat eigenlijk een kruid is waar men een lekker drankje van kan brouwen, en nog een paar andere verdiensten heeft. In de Arlon, in de provincie Luxemburg, is Maitranck (meidrank) een streekproduct en zoet aperitief.

https://wereldsmaken.com/maitrank/

Lievevrouwebedstro is een in onze streken winterharde vaste plant. Het is een laagblijvend kruid (15 centimeter), dat zich via zijn dunne wortelstokken langzaam kan uitbreiden, zonder dat het echt gaat woekeren. Aan de rechtopstaande, vierkante stengeltjes staan kransen van een achttal blaadjes, die elk ongeveer een halve centimeter breed en ongeveer drie centimeter lang zijn.

TEELTTIPS:
Lievevrouwebedstro is een meerjarige plant die de voorkeur geeft aan een plaatsje in de zon of halfschaduw. We planten hem het best op een losse, vochtige, voedselrijke grond. Bij perioden van droogte is water geven noodzakelijk. De takken en blaadjes oogsten we tijdens de bloei.

GEBRUIK:
Lievevrouwebedstro wordt gebruikt voor de bereiding van de zogenaamde meibowl. Die maken we door 1 klein bosje lievevrouwebedstro te bestrooien met 1 eetlepel suiker, hieraan voegen we 2 dl cognac en 1/2 l droge witte wijn toe. We laten het geheel een nachtje trekken. ’s Anderendaags verwijderen we onze lievevrouwebedstro en voegen nog 2 l wijn en een 1/2 l champagne (kan vervangen worden door spuitwater) toe. Koel geserveerd is dit de ideale drank om het begin van de zomer te vieren. Andere dranken kunnen we ook aromatiseren door een bosje van dit kruid enkele uren in de vloeistof te laten trekken.


Lievevrouwebedstro wordt ook gebruikt voor het op smaak brengen van jams, thee en ijs.

Thee helpt bij slapeloosheid en nervositeit. Verder heeft het kruid een bloedzuiverende werking en ook bij indigestie, darm- en maagkrampen kan het kruid verlichting bieden.

OPGEPAST: het kruid bevat veel cumarine en mag doordoor slechts met mate gebruikt worden, bij een te hoge dosering kan misselijkheid en hoofdpijn optreden. Ook geeft cumarine interacties met bloedverdunnende medicijnen. Neem je zulke medicijnen dan mag lievevrouwebedstro enkel gebruikt worden in overleg met een arts.

Geurzakjes met het kruid in onze kleerkast hangen verjaagt de motten.

Bron: www.hermie.euDe Latijnse naam van Lievevrouwebedstro is Galium Odoratum.

Bij de Germanen was het Lievevrouwebedstro waarschijnlijk een cultusplant gewijd aan Freya, zuster van oppergod Wodan / Odin en godin van de geboorte. Het plantje werd vermoedelijk als wiegenkruid gebruikt.

Volgens de latere christelijke legende zou Lievevrouwebedstro het kruid zijn waarmee Maria’s bed was opgemaakt. Dat wordt ook beweerd van het echte walstro (Galium verum). In heel wat legenden is het Lievevrouwebedstro echter het wiegenstro van het kindje Jezus.

22.000 bezoekers!

Verleden zondag ben ik dank zij David naar de tuindagen van Beervelde geweest. Het was een uitstapje voor mijn Moederdag.

Het was de moeite waard, teveel om op één dag te bekijken, en veel teveel volk om dat rustig te kunnen doen, en ook te weinig rustplaatsen. Hier en daar wat meer ruimte en een bankje om te zitten, ware welkom geweest. Maar de kasteeleigenaar wil er waarschijnlijk het maximum uithalen, en hoe meer standhouders, hoe meer inkomsten.

Dit is zijn een paar foto’s, van wat voor mij de mooiste stand was. Ik ben namelijk zot van wilde sleutelbloemen, en sleutelbloemen zijn geel, maar deze standhouder had ze in alle kleuren van de regenboog. En vanaf nu staan die dus ook in mijn tuin!
De standhouder en verkoper van deze planten heeft ook een website en je kan dus ook zaad en plantjes online bestellen.

https://www.barnhaven.com/fr

Ik heb enkel bloemenplantjes gekocht, maar David die heeft eerder plantjes voor de moestuin gezocht, en dan vooral ongewone, die je niet zo vaak tegenkomt in de tuinencentra.

Naar het schijnt ware er dit 22.000 bezoekers in Beervelde gedurende die drie dagen. Tuinieren is blijkbaar de nieuwe passie van de Vlaming en de baksteen heeft denkelijk plaats geruimd voor wat meer natuur rond het huis en de eigen groentjes kweken.

“Moet je talent hebben om te moestuinieren? Nee, het is iets dat iedereen in zich heeft. Het is een soort collectieve herinnering die in ons brein zit opgeslagen door duizenden jaren selectie, van generatie op generatie.” Wim Lybaert

Arno 70

‘Een mooie dikke kont is niet lelijk’

Hij wil het mensdom de les niet lezen. En hij wil nog minder dat iedereen is zoals hij: ‘Dan zouden we zwaar in de stront zitten.’ Maar op 21 mei wordt Arno 70. Hij heeft dus wel wat te vertellen. 

De Standaard – 14.05.2019

1.
‘Free your mind and your ass will follow’

‘Ik vind mijn geest belangrijker dan de rest. Als de mind niet meer functioneert, doet je lichaam het namelijk ook niet meer en dan heb je minder controle over alles. Sterker: als je geest niet positief is ingesteld, slaat die negativiteit over op je lichaam. En je geest kan zelfs problemen in je lichaam beter maken, gewoon door positief te zijn. Ik geloof daarin, en ik spreek uit ondervinding: I’m a fucking old fart. (lacht) Om dezelfde reden vind ik voelen ook altijd belangrijker dan zien. Kijk, ik ben fan van Léon Spilliaert. Als ik in de winter aan de kust ben en ik bekijk de zonsondergang, dan zie ik vier schilderijen van Spilliaert op een uur. Die ervaring is sterker dan zien: ik voel het. Hetzelfde met geur: als ik om tien uur ’s morgens over het strand wandel, ruik ik een mengeling van zand, vis en crevetten. Ik ben allergisch voor garnalen, maar ik ruik ze graag – dat doe ik met mijn mind. En het werkt als een pil: van die zonsondergang of de geur van het strand word ik ook weer positief. Snap je?’

2.
‘Life is like a tale told by an idiot’

‘Ik voel het leven aan als een vertellinkje, verteld door een idioot. In het leven doen mensen nu eenmaal heel rare, idiote dingen. En ja, ook ik ben dus een idioot, maar dat vind ik niet zo negatief. Het is ook weer iets dat ik geleerd heb uit ondervinding. Het citaat komt trouwens van Shakespeare, maar ik denk niet dat hij het zelf heeft uitgevonden. Wellicht heeft hij het alleen maar opgeschreven. Zo zijn er veel boeddhistische spreuken die bekend zijn geworden omdat blanke mannen ze hebben opgeschreven … Je kunt het leven ook zien als een cowboy­film. En in een cowboyfilm is alles mogelijk, in goede én in slechte zin. Kijk naar die gast uit Amerika – ik noem zijn naam liever niet – met zijn coiffure als de kont van een ros konijn. Hij is het perfecte voorbeeld van zo’n cowboy.’

3.
‘Wat vandaag mooi is, is morgen lelijk’

‘Er zijn mensen die vinden dat ze lelijk zijn. Maar lelijkheid is relatief. Vroeger was dik zijn een teken van schoonheid en rijkdom. Nu moet je zogezegd dun zijn. Maar ik zeg altijd: “Een mooie dikke kont is niet lelijk”. Wat vandaag mooi is, is morgen lelijk, en omgekeerd. Wat ik daarmee wil zeggen: trek je niets aan van het oordeel van anderen. Iedereen is uiteindelijk het mooist als hij alleen is. Snap je? Kritiek van anderen raakt me niet meer. Ik vind het eigenlijk vooral tof als mensen eerlijk zijn. Alleen van het oordeel van mijn kinderen kan ik last hebben. Als zij kritiek op me hebben, dan zal ik er ook zeker over nadenken.’

4.
‘Iedereen heeft twee neusgaten’

‘Een enkeling daargelaten die een ongeluk heeft gehad, hebben we allemaal twee neusgaten in ons gezicht. Daarmee bedoel ik dat we allemaal hetzelfde zijn. Alleen hebben sommige mensen meer geluk in het leven dan anderen. Daarin zit het verschil. Daarom heb ik me ook altijd ingezet voor bijvoorbeeld Amnesty International of voor lagere ticketprijzen voor mensen die onder het minimumloon leven. Ikzelf heb veel geluk gehad, en dat besef ik. Ik ben geboren in 1949, dus ik behoor tot de eerste generatie in West-Europa die geen oorlog heeft meegemaakt. Alsof dat nog niet genoeg was, kwamen toen de jaren 60: de pil werd uitgevonden en the sky was the limit! We deden autostop naar Kathmandu. Ik heb de wereld gezien, overal gewoond, en met mijn kont in de boter geleefd. Hetzelfde geldt voor mijn werk. Ik heb anderen gekend, die artistiek fantastisch waren, maar die ten onder gingen aan ziekte, psychologische problemen, drank of drugs – al een geluk dat ik daar vanaf ben gebleven, of dat ik in elk geval op tijd gestopt ben. En nu word ik 70 jaar, shit man … Vroeger zeiden ze over iemand van die leeftijd: “Wat? Lééft die nog?”’ (lacht)

5.
‘Luxe, dat zijn zware valiezen om te dragen’

‘Iedereen wil altijd maar de top bereiken. Maar it’s a long way to the top if you want to rock and roll. En uiteindelijk is die top toch vaak een mentale erectie met grote problemen. Kijk naar sportauto’s. Zijn die iets meer dan een verlengde van de mannelijke penis? Dat soort dingen is allemaal zo relatief … Mij interesseert het niet. Gelukkig voor de andere mensen heb ik zelfs geen rijbewijs. Voor mij is luxe niets anders dan zware valiezen die je overal mee naartoe moet nemen. Nu, ik wil het mensdom de les niet lezen, hoor. Ik zou tenslotte niet willen dat iedereen was zoals ik, want dan zouden we zwaar in de stront zitten.’

Arno wordt 70. Daarom geeft hij twee grote verjaardagsconcerten op 21 en 22/5 in het Kursaal, in zijn geboortestad Oostende. In september komt zijn nieuwe plaat ‘Santeboutique’ uit.

Moederdag

Mijn grootmoeder zette veertien kinderen op de wereld waarvan er maar zes zijn blijven leven en volwassen geworden. Mijn moeder had er twee, tegen wil en dank, want die had al die miserie thuis gezien en wou kinderloos blijven.

Op haar vijfenveertigste kreeg mijn grootmoeder nog een zoon, de slimste van den hoop, maar voor haar was het genoeg geweest, en hij werd opgevoed door zijn oudste zus die op haar zestiende ook al moeder was geworden, en dat heel goed gedaan heeft.

Moeders, het is allemaal niet zo evident. Omdat mijn moeder er niet klaar voor was, bleef ik de eerste zes jaar bij mijn grootmoeder, die mij nog wél wilde opvoeden. Aan haar heb ik te danken dat ik ben wie ik nu ben. Aan mijn moeder heb ik te danken dat ik een opstandige dwarsligger gebleven ben, waarop ze later wel fier was en ook wel graag zag.

Wat ik vooral spijtig vind, is dat deze vrouwen, die moeders, geen plezant leven hebben gehad. Desondanks hebben zij er het beste van willen maken en waren zij in de eerste plaats moeders.

Met dank en veel moederliefde!

Moeders

Moeders,
het zijn soms loeders,
en ze laten
je niet los,
tegen wil en dank,
maar altijd weer
zijn ze onmisbaar,
en als ze weg zijn
mis je ze levenslang.

Micheline Baetens – 11.05.2019