Ik heb Remco van de ganse nacht niet gehoord of gevoeld. De brave jongen is alleen in het salon gebleven, heeft gespeeld en geslapen, en vanmorgen zijn buikje rond gegeten. En nu doet hij weer braaf een dutje. Hij is een voorbeeld voor ons allen! 🙂
Vanmorgen zijn ze blijkbaar begonnen met de bomen achter mijn tuin, op het terrein van Infrabel, weg te zagen. Mijn buurvrouw zal content zijn, eindelijk meer licht in haar tuin!
Precies ook goed weer vandaag, de zon schijnt!

David heeft mij uitgelegd hoe ik mijn website een nieuwe vorm en bestemming kan geven, en daar ga ik mij vandaag een beetje mee bezighouden. Hopelijk heb ik de les goed begrepen! 😀
Remco is braaf geweest vannacht, maar rustig bij mij blijven liggen was er niet bij, hij slaapt liefst alleen, denk ik.
Mijn drie dameskatten, moeten er nog niet van hebben, zo een zwart geweld in huis, ze zijn er precies een beetje bang van en willen voortdurend buiten.(Het zijn precies mensen!) Ik hoop dat dat vlug slijt, want het is geen goed weer om altijd buiten te zitten.

Remco is thuis! Seffens volgen de foto’s.
Veel zullen we vandaag niet kunnen uitspoken want zo’n kleine wezens houden je handen vast. Het is bovendien ook slecht weer en zo hebben we wat meer tijd om niks te doen.
O ja, dat heb ik jullie nog niet verteld: ik heb een nieuw correspondentievriendje, dit keer uit Minneapolis, dus ver genoeg om geen last te hebben van ongewenste intimiteiten. Het is een 57-jarige Amerikaanse soldaat. Hij schrijft in het Engels en ik in het Nederlands, via mail natuurlijk. Met al die terreuraanslagen kan een soldaat wel eens van pas komen!
Ik heb altijd gecorrespondeerd, zeker toen ik jong was, met jongens en meisjes, later met gevangenen, en ook altijd contact gehouden met een paar leraars.
Als ze maar kan schrijven hé.🤣 En nu binnenkort een website!!!🤗🤗🤗

Ik heb nog een lege koude kas in de tuin en ik ga daarin proberen van champignons te kweken. Er bestaan in de handel pasklare sets met de nodige instructies en het lijkt mij niet zo moeilijk. Tegen de feestdagen heb ik dan misschien mijn eigen versgekweekte paddenstoelen!
Straks ga ik ook de nieuwe domeinnaam voor mijn website bestellen. Het wordt dus, op aanraden van mijn zoon, www.michelinebaetens.be. Hij zegt dat ik moet uitpakken met mijn eigen naam in plaats van bescheiden een anonieme naam te kiezen. Die durft nogal, hé!

Ik heb tegen ons Bella gezegd, dat het vandaag de laatste dag is dat ze zich de jongste van den hoop mag noemen.
Ik ben eens benieuwd hoe ze alle drie morgen gaan reageren.
Ik vraag mij ook af hoe dat ’s nachts gaat zijn, terug een man bij mij in bed, en dan nog wel een zwarte. Hopelijk houdt hij mij niet wakker!

Ik heb toevallig een kaartje tegengekomen met het handschrift en de taalfouten van mijn moeder. Mijn moeder had een héél mooi handschrift, perfect haast, maar ze was er zich wel van bewust dat ze niet zonder fouten kon schrijven. Maar zo konden wij af en toe nog eens lachen met haar, en ook nu weer moest ik glimlachen.
Ze ging niet graag naar school en zat meer onder haar bank te poetsen, dan de les te volgen. “Mijn pupiter (zoals ze haar schoolbank noemde) was altijd proper en mijn inktpotje blonk als een spiegel.”( Toen zat de de inktpot nog in de bank ingebouwd.)
Kuisen was voor haar een manier om de controle te bewaren over haar leven, ook later nog. Ze was eraan verslaafd, en probeerde het door te geven aan ons, haar dochters. Het werd ziekelijk en ze is dan ook een paar maal opgenomen moeten worden, totaal overspannen.
De eerste keer was ik zestien jaar, en ging al werken. Vanaf dan bleef mijn zuster (die een jaar jonger was) thuis om het huishouden over te nemen. Onze jeugd was voorgoed voorbij.
Een mens kan aan vele dingen verslaafd geraken, wanneer hij of zij niet gelukkig is, want dat is uiteindelijk wat mijn moeder wilde, gelukkig zijn…

Allerheiligen in de zon.
Het pannenkoekendeeg is al gemaakt! Het worden speltpannenkoeken, is eens iets anders, en nog gezond ook.
Tradities moeten er ons aan herinneren dat het leven ook leuk kan zijn en daar hoort zeker lekker eten bij, en dan houden we die traditie natuurlijk in eer, want alle liefde gaat door de maag ook die voor onze doden.
Een wandeling naar het kerkhof zit er niet in, ik heb daar niets verloren, want ze zitten namelijk allemaal straks hier rond de tafel…

1 november
En zij overschouwde haar tuin en zag dat het goed was.
De aardbeien hebben uitlopers om te verplanten. De herfstframboos geeft nog altijd zoete vruchten, en de lampioentjes van de ananaskers hangen nog in de zon te rijpen.
De dalhias geraken stilaan uitgebloeid, en willen plaats maken voor de voorjaarsbollen.
We zullen deze winter diverse soorten kool, sla en spinazie kunnen eten, en wellicht ook witloof.
De natuur komt stilaan tot rust en de tuiniers sluiten langzaam de boeken…