Werken

6 tips om zo min mogelijk te (moeten) werken

Nog niet klaar om uit de vakantiesfeer te stappen? Zorg ervoor dat je niet te hard moet werken. Deze 6 tips zorgen ervoor dat je niet meteen weer in stressmodus raakt.

Er wordt steeds meer gepleit voor een kortere werkweek van 4 dagen, 3 dagen, tot zelfs maar 15 uur. Er is niet voor niets een bestseller met de naam ‘The 4 hour workweek’. Dat laatste boek is vooral populair bij de digital natives, en meer bepaald de digitale nomaden. Ondernemers die plaatsonafhankelijk werken en zelf hun werkuren bepalen. Zij worden vaak gedreven door het idee dat je werk je leven niet mag leiden en dat het allemaal met minder stress en meer vrijheid ook kan gerealiseerd worden.
Maar hoe verdien je nog altijd evenveel (of meer) geld zonder dat je meer moet werken?

1. Bekijk je financiën

Kan je ergens besparen? Veel mensen werken van maandloon tot maandloon om de eindjes aan elkaar te knopen. Zijn er dingen die je kan doen om nutteloze uitgaven te beperken of gemaakte kosten te recupereren?
Liggen je studieboeken stof te vergaren? Verkoop ze op tweedehandssites of verkoopplekken.
Ben je in het weekend nooit thuis of ga je voor een langere tijd op reis? Dan kan je misschien je woning tijdelijk verhuren of op een verhuursite plaatsen.
Heb je terugkerende betalingen aan een verzekering voor een toestel dat je zelfs niet meer bezig of aan een organisatie waar je geen lid meer van bent? Tijd om deze te schrappen.
Koop je elke morgen een meeneemkoffie of thee? Investeer in een leuke thermos en brouw je drank thuis voor een fractie van de prijs.
Heb je een wagen? Zijn er mogelijkheden om die te delen? Autodelen is in, rijden er pendelaars mee dan kan je de kost van de brandstof delen. Het kan je iets opbrengen of gewoon in de kosten knippen.

2. Verdien passief bij

Investeer in een inkomen waar je niet heel de dag mee moet bezig zijn. Dat kan van een belegging tot een site of blog gaan. Misschien heb je een kamer in je huis over of een caravan op een camping die je kan verhuren, een auto die je kan uitlenen, of heb je een blog die vaak wordt bezocht of een site die een service faciliteert waar je zelf niet mee moet bezig zijn. Misschien heb je geld geleend of geïnvesteerd en heb je daar winst op? Zoek iets dat je een minimum aan tijd kost en dat je wel geld oplevert. Het kan zijn dat er initieel wel een opstartkost was, maar dat is het wel waard als het uiteindelijk meer opbrengt zonder er iets voor te moeten doen.

3. Zoek digitale oplossingen of besteed uit

Zijn er dingen die je liever niet doet of die je sneller zou willen doen? Zoek online voor een oplossing. Zo zijn er (virtuele) assistenten, digital nomads die nog een extra opdracht nodig hebben om hun budget die maand rond te krijgen, en bestaat er tegenwoordig voor bijna alles een (online) service. Ga na of tijd verliest aan dingen waar je echt niet mee bezig wil zijn, maar waar iemand anders wel geld mee wil verdienen. Weeg kost tegen tijd en functie af. Als je er uiteindelijk meer door moet werken, dan werkt het niet voor maar tegen je.
Soms begint het gewoon thuis. Verlies je enorm veel energie door te denken aan je huishouden? Dan is het interessant om het dienstenchequesysteem eens uit te pluizen. Iemand die jouw afwas komt doen en/of je living eens grondig poetst. Het is financieel misschien haalbaarder dan je denkt.
Durf hulp vragen en inroepen. Zeker als je er zelf niet uit lijkt te raken. Anders verlies je veel tijd met aanmodderen en als iemand het (voor)doet dan kan je het misschien leren tegen een volgende keer.

4. Concentreer je op wat je gedaan wil krijgen

Stel duidelijke doelen en beperk afleidingen. Minder multitasken, meer individuele taken afwerken. Laat je niet afleiden door je smartphone, de nieuwste serie die je moet gezien hebben, en check niet om de 5 minuten je e-mail. Maak desnoods een checklist aan het einde of het begin van de dag om je taken duidelijk af te bakenen. Alleen zo ga je in een productieve werkflow raken.

5. Laat je inspireren

Lees hoe andere mensen hun doelen bereiken. Er zijn nog andere boeken dan The 4 hour workweek. Je moet het zelfs niet zo ver gaan zoeken. Zo is er Lien De Pau met Get Real die je een inzage geeft in haar digital nomad lifestyle en zijn er heel wat Facebookpagina’s gewijd aan getuigenissen en tips voor mensen die het nieuwe werken willen omarmen.

6. Investeer in jezelf en je ontwikkeling

Volg workshops, kijk YouTube tutorials, lees boeken… je vindt overal tips om je leven gemakkelijker te maken, handige lifehacks waar je zelf nog niet aan gedacht had, en wie bepaalde handelingen beter beheerst kan ze sneller en efficiënter uitvoeren (= tijdswinst). En wat je zelf kan, hoef je niet uit te besteden dus dat spaart wel geld uit… en dat brengt ons terug bij stap 1.

(sjv) – Bron: Intermediair.nl

Postscriptum

Natuurlijk geeft de psychiater geen antwoord op alle vragen die ik me stel, want wie beter dan ik kent mezelf? En hij weet ook, dat ik de antwoorden al wel een tijdje weet, ik moest ze nog enkel kunnen uitspreken, en een spiegel voorgehouden krijgen, die mij in staat stelde om te reflecteren en onder ogen te zien.
Het verdriet en de ontgoocheling zal ik nu de tijd moet geven om uit te doven. De pijn zal mij nog doen trachten en de spijt me doen treuren, maar ook dat zal slijten. En wellicht vind ik dan mijn levenslust, energie en geloof weer helemaal terug, om weerom kwetsbaar te durven zijn, en voluit te kunnen genieten van elke dag.
“Sterk en gevoelig zijn een twee-eenheid”, zei de psychiater. Ze gaan hand in hand. Ze gaan samen, want wie niet gevoelig is hoeft ook niet sterk te zijn, en enkel zij die sterk zijn, durven ook gevoelig zijn.
Aan mijn ganse levensverhaal dat ik gedurende dertig jaar aan de psychiater verteld heb, werd nu een postscriptum toegevoegd. Niet als patiënt, maar als iemand die haar problemen wel zelf kan oplossen, ook al zijn ze hondsmoeilijk en zeer pijnlijk.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Postscriptum
Want dit keer heb ik de agressie niet tegen mezelf gekeerd, heb ik de pijn aangekund en het verdriet toegelaten, is het gepermitteerd van het verlies te verwerken, is de situatie niet verlammend geworden, want ik heb durven bloeden met open aderen en wenen met hart en ziel.
Ik kan het vanaf nu wel terug alleen aan, denk ik. Want ik weet tenslotte beter dan wie ook wel zelf alle antwoorden te vinden op mijn eigen vragen.
Laat nu de herfst maar komen, ik ben er klaar voor!

Druivenfeesten Overijse vroeger en nu

De Druivenfeesten in Overijse zitten er weer op voor een jaartje.

Vandaag stuurde David mij een filmpje door over de Druivenfeesten van 1982. Vanaf minuut acht begint het interessant te worden, voor wie het wil bekijken.

Ontdek de o.a. oud-burgmeester Brankaer, de vader van Dirk, en ook een jonge Schamp, die nu voor de verkiezingen van 2018 een nieuwe partij heeft opgericht “Bewust”. Ook minister van Landbouw Gaston Geens, en de burgemeester van Hoeilaart Vic Laureys zitten mee aan tafel.

Mijn leraar (Duits en Frans) en mentor voor het leven, Louis Dewilder speecht als schepen van feestelijkheden. En ik herken ook Marcel Boon, oud-leerling van ’t Kasteeltje.

Als kind heb ik meermaals meegedaan aan de Druivenstoet, en rond mijn veertigste heb ik in opdracht van Louis Dewilder 50 druiventrosjes geklost voor de serristen van Overijse, die dat als geschenk kregen tijdens de feesten van dat jaar. Ik ben er een half jaar mee bezig geweest.

 

David werd dit jaar ook werd gekiekt. Blijkbaar vinden ze hem wel elk jaar te vinden, want verleden jaar haalde hij ook de gazet.

Opstap met vrienden en met Audrey natuurlijk!

En deze onderstaande foto is van een jaartje geleden denk ik toen hij samen met Audrey de stand van toneelgroep TROS bevolkte.
Echte vedetten en nu toch ook al een aantal jaren echte Overijsenaren, en sinds kort is David dan ook nog eens serrist geworden! Volgend jaar misschien gaan voor ambassadeurs?!
https://nl-nl.facebook.com/druivenambassadeur/

Parentale burn-out

Voor het eerst cijfers over ‘parentale burn-out’: ook Vlaamse ouders ervaren uitputting

De Standaard – 30.08.2018

Zowat 30 procent van de Vlaamse ouders ervaart soms gevoelens van ‘parentale burn-out’. Ze voelen zich minstens maandelijks uitgeput als ouder, zijn het ouderschap beu of nemen soms emotioneel afstand van hun kinderen. Zowat 9 procent behoort tot een risicogroep die aangeeft dagelijks tot wekelijks niet goed in z’n vel te zitten als ouder. Dat blijkt uit een onderzoek aan de Universiteit Gent. Het is de eerste keer dat onderzoekers de gevoelens van parentale burn-out in Vlaanderen statistisch meten.

Onder leiding van psycholoog Isabelle Roskam (UC Louvain) worden in 42 landen over de hele wereld ouders bevraagd over gevoelens van voldoening en uitputting. Uit statistische analyse van 550 respondenten blijkt dat in Vlaanderen 30 procent af en toe moeite heeft met het ouderschap. 5 procent van de ondervraagden heeft wekelijks gevoelens van ouderlijke burn-out, 4 procent ervaart de symptomen zelfs dagelijks. ‘Een groep om in de gaten te houden’, zegt onderzoeker Charlotte Schrooyen. ‘Maar het goede nieuws is dat 70 procent van de ouders die gevoelens nooit heeft.’

Toch is het sentiment bij de risicogroep van ouders die dagelijks symptomen ervaart verontrustend. Bij 90 procent van de moeders en vaders in de risicogroep is sprake van overweldigende uitputting in hun rol als ouder. Ze beamen zich ‘op’ te voelen als ouder, zorgen op automatische piloot voor hun kinderen en ‘kunnen niet nog meer aan’. Ongeveer 50 procent herleidt het ouderschap tot de nodige routine, ‘maar niets meer’. Zowat 30 procent van de ouders met een parentale burn-out geeft aan hun kind niet langer te kunnen tonen hoe graag ze het zien.

Leeftijd kinderen maakt niet uit

Uit het onderzoek blijkt dat parentale burn-out vooral bij vrouwen opsteekt. Zes procent van de ondervraagde moeders behoort tot de risicogroep, tegenover amper één procent van de vaders. ‘Dat kan twee dingen betekenen’, zegt professor ontwikkelingspsychologie Bart Soenens. ‘Dat vaders objectief minder betrokken zijn en dus minder risico lopen, of dat vaders de opvoeding minder centraal stellen in hun zelfwaarde.’ Hoe meer kinderen in het gezin, hoe meer gevoelens van burn-out de ouders rapporteren.

De onderzoekers zien dan weer geen leeftijd van de kinderen waarbij parentale burn-out vaker voorkomt. ‘Verrassend’, vindt Soenens. ‘Je zou dat nochtans verwachten in gevoelige fasen, zoals de rebelse peuterleeftijd of de adolescentie, wanneer de autoriteit in twijfel wordt getrokken.’ Ook veroorzaken zonen niet vaker symptomen van parentale burn-out dan dochters, blijkt uit het onderzoek.

Ouders met visie minder vatbaar

Maar de psychologische vastberadenheid van de ouders lijkt dan weer wel doorslaggevend. Ouders met een duidelijke visie op hun opvoeding, een ouderlijke identiteit, zijn een stuk minder vatbaar. ‘Een sterke ouderlijke identiteit is als een goed functionerend kompas op een schip’, zegt Soenens. ‘Het maakt een kapitein bestand tegen zorgen, moeilijkheden en kleine stormen. Ook na een slechte dag herken je dan de goede richting.’ Parentale burn-out komt een stuk vaker voor bij piekerende ouders. Die blijven twijfelen over hun rol als ouder of blijven zoeken naar welke richting ze uit willen als ouder.

‘Het is belangrijk om stil te staan bij het ouderschap en erover te praten met de partner en vrienden’, besluiten de onderzoekers. ‘Maak je doel als ouder expliciet en vraag je geregeld af welke waarden je wil meegeven.’

Een krantenkop

Vandaag een kop in de krant:

Familie en buren kunnen niet vatten wat jonge moeder van drie bezielde: “Ze had alles om gelukkig te zijn. Ze stráálde ook.

Wat weten wij van de ander? Niets!

Een jonge vrouw doodt haar drie kleine kinderen en probeert daarna zelfmoord te plegen, en iedereen denkt en praat met ongeloof over de feiten.

Ik niet, want die dingen gebeuren, en de afgelopen jaren steeds meer en meer.

Dertig jaar, moeder van drie jonge kindjes waarvan het jongste drie maanden, als beroep verpleegster, pas gebouwd, en waarschijnlijk naar buiten toe het perfect gelukkig gezinnetje. Als je dat op je dertigste al allemaal voor elkaar hebt, en dan verwonderd zijn dat iemand het niet meer aankan?!

Onze maatschappij eist veel van ons, en zelf eisen we soms nog meer van onszelf, dan hetgeen anderen van ons verlangen. Je uiterste best doen om zo goed mogelijk proberen te voldoen aan wat in ons hoofd het perfecte leven is, terwijl we daarvan alsmaar ongelukkiger lijken te worden.

Tot die fatale dag, dat die ene druppel die al volle emmer doet overlopen, en wij maar één uitweg meer zien.

3 zelfdodingen, en 28 suïcidepogingen per dag in Vlaanderen.
https://www.zelfmoord1813.be/feiten-en-cijfers/cijfers-over-suïcide-en-suïcidepogingen

Ik blijf zelfmoord een falen van de maatschappij vinden en onze samenleving lijkt steeds dodelijker te worden, ook al gaat de geestelijke gezondheidszorg er op vooruit, en vinden steeds meer en meer mensen de weg naar een psychiater of psycholoog.

Wat moet er dan nog gebeuren? Anders gaan leven en anders gaan denken. Op mensenmaat! En echt om elkaar geven in plaats van elkaar enkel maar leuk te vinden. Praten met elkaar, luisteren naar elkaar, er zijn voor elkaar, zodat dat spreekwoord van gisteren, dat we van de raven geen brood moeten verwachten, een onwaarheid wordt. En lief zijn voor jezelf!

Ik ga vandaag naar de psychiater, en ik hoop dat het mij helpt om te voorkomen dat die emmer die weer eens goed vol is, niet overloopt.https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20180904_03701289?hkey=&utm_source=nieuwsblad&utm_medium=newsletter&utm_campaign=pmnieuwsbrief&adh_i=dddb289286a3ccee862a43b152eba115&imai=467d9158-b3d2-4ff5-b595-e74744b40d02&M_BT=142392497566

De raven zullen u geen brood brengen

“Wie goed doet, goed ontmoet.” Daar geloof ik niet in, in elk geval nog nooit ondervonden dat het zo is.
“De raven zullen u geen brood brengen.” Daar geloof ik dus wel in: iedereen moet voor zichzelf zorgen.
Ik ben zojuist bezig geweest met de reacties terug te lezen die ik tot nu toe op deze website gekregen heb. En ze zijn vernietigend voor de menselijke geloofwaardigheid. Hoe hoger de woorden, hoe lager ze kunnen vallen!
Dat doet een mens geen goed, want het steelt de zon uit je ogen, en legt een koud verband rond je hart. Hoe vlug iets niet meer waar is, doet je wankelen, brengt je uit je evenwicht en maakt je moedeloos. Je gaat er bovendien je eigen minder graag door zien, en dat is misschien nog het ergste…
Ik heb vandaag ook mijn facebook account (tijdelijk?) gedeactiveerd, omdat ik er mistroostig van wordt. Wat is echt en wat is fake, wat is van waarde en wat niet? Oppervlakkigheid troef, lijkt me. En daar heb ik wel eventjes genoeg van.
Ben ik dan beter dan rest? Wellicht niet, maar zeker is dat ik niet kan faken, en nog minder met fake gedrag kan omgaan. Dus terug naar af, en in mijn eentje zoeken naar wat meer zingeving, ook al zijn we dan weer een stukje meer alleen.
Ik heb een adres, heb een telefoon, heb een emailadres en heb dit blog. Dus wie mij echt genegen is, weet mij wel te vinden, en anders is dat ook maar zo. Beter echt en minder, dan kitsch met hopen!

 

Souvenirs

Souvenirs van een mooi verhaal zonder Happy end!
Het duurde een zomer lang, in de herfst van ons leven, en eindigde met een hoogtepunt op de dag dat het definitief had moeten beginnen.
Het was mooi, het was echt, en het was misschien daarom ook onmogelijk…

Als de liefde

Als de liefde
onmogelijk is
is het enige
wat je voor de ander
kan doen
die laten gaan
voordat ook
de liefde zelf
verdwijnt.

Micheline Baetens – 19.07.2018

Slechts drie maanden lang…

 

 

Een eitje

Soms denk ik, als het al een tijdje geleden is, ik zal het niet meer kunnen, het zal op zijn. Maar dan schrijf ik er weer een paar na elkaar. Hoe en van waar het komt weet ik niet, ge kweekt dat zeker, in je onderbewuste, of het is een afwijking, zoals een vreetbui, of iets dat je inademt en dan ook weer uitademt.
In elk geval het wordt mij geschonken, en het kost mij geen enkele moeite. En het is er altijd geweest.
Ik weet niet waar andere mensen die schrijven hun “inspiratie” vandaan halen, maar bij mij is het gewoon iets dat er ineens is of niet is, een extraatje van het brein, of van ik weet niet wat, een zucht die vijf minuten duurt en waarna je dan weer oplucht adem haalt.
Ik ben er in elk geval telkens erg blij mee, een beetje hetzelfde gevoel dat ik heb als ik na drie maanden terug een eitje van mijn kippen vind!
Ik heb het over gedichten schrijven natuurlijk. Waarschijnlijk is dat voor mij de meest voor de hand liggende manier van communiceren met de wereld.
Het werkt in elk geval bevrijdend, en dus als ik er geen meer zal schrijven, zal dat dan betekenen dat ik volledig vrij en in harmonie ben? Gelukkig reken ik daar niet teveel op, en dat zie ik ook nog zo vlug niet gebeuren.
Laat mijn maar worstelen met het leven, dat is blijkbaar veel minder vervelend dan met een uitstreken gezicht rondlopen en ze allemaal op een rijtje hebben!

Zelfzorg versus politiek

Jongste burgemeester van het land wil het rustiger aan doen.
De Standaard – 28.08.2018Francesco Vanderjeugd, sinds 2013 de jongste burgemeester van ons land, heeft in een emotionele Facebook-video gezegd dat hij het noodgedwongen kalmer aan gaat doen. “Net als een broze tak aan een boom ben ik ook soms kwetsbaar en breekbaar”, aldus de 30-jarige Open VLD’er in een emotionele Facebookvideo.

Francesco Vanderjeugd (Open VLD) werd in 2013, toen hij nog maar 25 was, verkozen tot burgemeester van Staden. Een jaar later werd hij ook Vlaams Parlementslid. Dinsdagavond richtte hij zich via Facebook tot de bewoners van Staden met de aankondiging dat hij het rustiger aan wil doen. ‘Want ik ben op een punt gekomen dat ook mijn veerkracht zijn grenzen heeft bereikt.’

Vanderjeugd zegt dat hij de afgelopen jaren te weinig aandacht schonk aan de signalen die zijn lichaam hem gaf. ‘Dat laat nu duidelijk zijn sporen na. Daarom zal ik, in de eerste plaats voor mijn gezondheid, mijn aanwezigheidspolitiek en agenda aanpassen tot het einde van dit jaar.’

Vanderjeugd zegt te beseffen dat, op enkele weken voor de verkiezingen, geen ideaal moment is om met dergelijke boodschap naar buiten te komen, maar vindt dat zijn kiezers daar recht op hadden.Vanderjeugd werd in 2012 burgemeester van Staden met ruim 1.000 voorkeurstemmen, hoewel Open VLD pas de derde grootste partij was met 4 van de 21 zetels. De coalitie met Open VLD, N-VA en SP.A had met 11 van de 21 zetels slechts een nipte meerderheid op CD&V, een situatie die bijna de hele legislatuur zou wegen op het bestuur, want N-VA-lid Koen Demonie stuurde de gemeente een tijdlang richting onbestuurbaarheid. De rust keerde pas terug toen CD&V-raadslid Gwendoly Vandermeersch uit de partij stapte en als onafhankelijke steun gaf aan de coalitie.
https://www.facebook.com/francesco.vanderjeugd/videos/10155821388848716/