Reinaert

Gisteren kreeg Reinaert onverwacht bezoek van Kabouter Klus en gisteren kregen wij ook te horen dat Reinaert, samen met papa en mama definitief naar huis mag.

Vandaag zijn ook nog de Cliniclowns langs geweest, maar ook en vooral  veel mensen die Reinaert verzorgd hebben, om hem en de ouders het beste te wensen.

Vanaf volgende week gebeurt de revalidatie dan verder thuis. Elke weekdag naar de “turnjuf” en op 28 november naar de dagkliniek van UZ Leuven om nog een tweede gipsverband rond zijn linker beentje te doen.

Daarvoor zal hij deze keer wel in slaap gedaan worden, en er gaat daardoor morgen voor het vertrek naar Overijse nog een gesprek met de anesthesiste aan vooraf.

Het gips komt er dus op 28 november, en op 24 november is er een afspraak  met de dokter om het over het immuunsysteem van Reinaert te hebben, want het wordt van in het begin al onderzocht, of daar al dan niet problemen mee zijn. We hopen van niet, al zal twee jaar corona maatregelen ook wel meegespeeld hebben.

Verder kan voor Reinaert ook thuisonderwijs aangevraagd worden, maar dat wordt ook nog bekeken met ’t Kasteeltje, hoe en of dit het best kan georganiseerd worden.

Dit zal dus waarschijnlijk mijn laatste blogverslagje zijn dat ik met Facebook deel. Natuurlijk blijft mijn blog verder toegankelijk voor al wie het interessant genoeg vindt om te lezen wat in mijn dagdagelijks leven gebeurt en wat me beroert, en geuit wordt via mijn creativiteit.

Wij danken iedereen heel hartelijk die met ons deze vooral bange periode heeft meebeleefd en nu onze vreugde deelt.

Wij hebben daardoor ons verdriet en onze onzekerheid langs de buitenkant kunnen dragen en niet alleen moeten verwerken, en dat was een grote steun. Bedankt, en voor iedereen nu al een gezond en vrolijk jaareinde!

Reinaert

Vandaag is Reinaert dag op dag twee maanden in UZ Leuven en gisteren heb ik hem voor de eerste keer teruggezien. En het was een heel blij en gezellig weerzien. Direct een dikke zoen, en hij voelde zich ook weer onmiddellijk thuis. Wist nog alles perfect staan en Oma was het magische woordje die dag.

Alles is terug zoals vroeger, behalve het stappen lukt nog niet doordat hij zo lang in dezelfde positie moest slapen. Vooral het linkerbeentje waaraan hij geopereerd werd moet nog kiné krijgen en waarschijnlijk ook nog een tweede gips. Eindelijk kon ik hem ook de trein geven die ik gekocht had voor zijn verjaardag en het bleek een goeie keuze.

 

 

Rond vier uur zijn ze terug vertrokken richting ziekenhuis en het cadeautje is natuurlijk meegegaan. Moe gespeeld is onze dikke vriend in de auto in slapen gevallen, want Oma kan toch zo vermoeiend zijn…

Oorlog

Over de eerste wereldoorlog konden mijn ouders niets vertellen. Mijn vader was namelijk van 22 en mijn moeder van 25. Maar van de tweede oorlog wel.
Mijn grootmoeder en grootvader zijn eventjes op de vlucht geweest maar niet verder geraakt dan “de Vlaanders” zoals mijn moeder vertelde, en toen ze terug thuis kwamen was hun radio gestolen.

Mijn twee ooms en oudste broers van mijn moeder, Frans en René, die zaten ondergedoken op zolder bij mijn grootouders, vanwaar ze gemakkelijk konden wegvluchten als er gevaar was.
Mijn moeder beweerde altijd dat ze nooit honger heeft geleden onder de oorlog en met sinterklaas kreeg ze een appelsien. Mijn tante Nathalie daarentegen, die de oudste was van de hoop, zegt dat ze wel honger geleden heeft. Waarschijnlijk gaf mijn grootmoeder eerst en meest de kleine kinderen wat ze in huis had…
Wat ze ook altijd ophaalde was dat ze “dat groot bakkes van een Degrelle” van op de Pensmarkt tot bij haar thuis had horen schreeuwen.
Mijn vader die 18 werd toen de oorlog uitbrak is nooit gemobiliseerd geweest, omdat er geen legerkostuums meer waren. Die had dus dubbel geluk: geen legerdienst en niet naar de oorlog.
Dergelijke verhalen moet men blijven vertellen opdat oorlog voeren ooit zou stoppen.

Reinaert

Reinaert heeft deze week zijn gips gekregen, die hij tien moet dragen om zijn linker voetje weer helemaal in orde te  krijgen.

En daarom hebben wij hem eens extra “verwend”, en met wat kan je dat beter dan met superzachte knuffels die hij zelf mag kiezen?!

Gelukkig zijn er in een ziekenhuis ook leuke dingen te beleven, zoals speelgoedwinkeltjes! Van mama en papa heeft Reinaert Christophe, de krokodil, (naam gekozen door de gekke papa!) mogen kiezen.

Mémé Magda, de tante van mama, heeft Ridder Muis meegegeven en daar hoort natuurlijk Draak bij en daarvoor heeft Oma gezorgd.

En straks komt Moeke op bezoek met het huis van Bing uit de tekenfilmreeks. Na al tijd zware weken verzacht dit toch een beetje de pijn van alles.

Het leven zou een kind dit nooit mogen aandoen, maar gelukkig is er de liefde van de mensen om hem heen, die ervoor kan zorgen dat al dit leed kan gecompenseerd worden met cadeautjes en warme knuffels.

Reinaert

Gisteren vertelde de papa van Reinaert mij dat het ongelooflijk is hoe hij tijdens elke sessie kiné en ergotherapie de therapeuten doet versteld staan, zelfs meerder keren per dag. En hoewel het soms moeilijk of pijnlijk is, hij soms traantjes laat… op het einde zwaait hij altijd lief of gooit een kusje. zoals nu bij de ergotherapeut die er spontaan kippenvel van kreeg…

En toch zal zijn linkerbeentje eventjes in het gips moeten, om het rekken van de achillespees te bevorderen. Waarschijnlijk een tiental dagen, en ik hoop dat dat écht het laatste is wat moet gebeuren.

Reinaert verdient (net als oma op het einde van haar schooltijd) een speciale prijs voor VOLHARDING! Voor mij was er een boek, voor hem zal dat veel en veel meer worden!!!

En neen, ik overdrijf niet!