Breien lukt nog niet, na een gebroken pols, maar haken, borduren en naaien al wel, vooral haken lijkt een goede revalidatietherapie.

Wat een luxe om in een tijd dat haast alles geautomatiseerd is, met je handen te kunnen werken. Wat heb ik dat gemist!De meeste dingen die ik maak, kan je zo kopen en zelfs nog veel goedkoper dan wanneer je ze zelf maakt. Dus eigenlijk ben je bezig met nutteloos en nodeloos werk. En precies dat is zo waardevol. Bovendien werkt dat ook therapeutisch, zeker handwerk zoals breien en haken waarbij het verstand op nul kan gezet worden, en je steeds dezelfde handeling herhaalt.Toen ik jaren geleden kantkloste prezen mensen mij om mij geduld. Je werkt maanden aan een lapje kant dat je wanneer het klaar is haast niet ziet liggen. Er is in mijn ogen echt niets nuttelozer dan kant klossen. Het dient tot niets. Een gebreide sjaal kan je nog warm houden, of een gehaakt kledingstuk kunnen je dragen, maar een kanten doekje, durf je niet eens ergens leggen uit angst dat het vuil of beschadigd wordt, want wassen is uit den boze. De meeste van mijn werken zijn dan ook ingekaderd. Eerstdaags zal ik er eens enkele fotograferen, van zodra ik terug alleen de keldertrap af durf.

Midlifecrisis (knipooggedicht)

Een mens keert
altijd terug
naar de eerste versie
van zichzelf,
toen hij nog niet
verpest werd
door andermans
normen en waarden,
en opgelegde keuzes.

Tegenwoordig
noemen ze dat
midlifecrisis.

Micheline Baetens – 18.01.2019

Mijn zoon heeft wat nostalgisch gedaan, en twee metal t-shirts gekocht. Back to the roots!

En ik heb er een gedicht over geschreven.

Iemand stelt de vraag 2

Verzet begint niet met grote woorden
maar met kleine daden

zoals storm met zacht geritsel in de tuin
of de kat die de kolder in z´n kop krijgt

zoals brede rivieren
met een kleine bron
verscholen in het woud

zoals een vuurzee
met dezelfde lucifer
die de sigaret aansteekt

zoals liefde met een blik
een aanraking iets dat je opvalt in een stem

jezelf een vraag stellen
daarmee begint verzet

en dan die vraag aan een ander stellen.

Remco Campert

Heden ten dagen spijbelen en protesteren de scholieren tegen de opwarming van de aarde, voor meer natuur en een schoner milieu, minder vervuiling en zuivere lucht.

https://www.humo.be/actua/397771/humo-bij-de-klimaatspijbelaars-de-politici-hebben-alles-gefuckt

Sceptisch, ik? Neen, maar wel realistisch. Zouden ze wel het verschil kennen tussen een boterbloem en een madeliefje? De meesten onder hen, zijn totaal vervreemd van de natuur. En zolang mensen niet oprecht geïnteresseerd zijn in iets, zal hun boodschap hol blijven klinken. Het is immers bij alles en overal de kennis en de liefde die ons drijft, en ons op het rechte pad houdt.

Bovendien als er nu bijvoorbeeld eens eentje zou roepen om al die festivals die elke zomer en wel op elke dag en in elk dorp plaats vinden, af te schaffen, of tenminste te beperken, dan zou ik al meer geneigd zijn om er in te geloven.

Kortom minderen met alles wat het milieu schade kan toebrengen, zou al een mooi bewijs zijn dat het hen menens is. Maar ze hebben zoveel, en ze kunnen zoveel, en ze willen zoveel… En er is zoveel dat ze niet nodig hebben!