Volgens onze huidige eerste minister moeten we met zijn allen onze schouders onder de crisis zetten, en de sterkste schouders moeten de zwakkeren ondersteunen.
Wijze raad geven is gemakkelijk en bovendien wordt die zelden goed opgevolgd. Wat wel helpt is het goede voorbeeld geven, mensen “inspireren” zoals dat tegenwoordig met een mooi woord heet.
Als de toestand zo precair is als men ons wil doen geloven dan zijn deze recente maatregelen, die men genomen heeft om corona te bestrijden, een pleister op een houten been, en te belachelijk voor woorden.
Dezer dagen al eens op de bus of de trein gezeten? Maar daar wordt dus blijkbaar niets aan gedaan, want die inspanningen moeten van het beleid zelf komen, en daar wordt al honderden jaren niets aan verbeterd!
En wat te zeggen van te weinig bedden en te weinig personeel in ziekenhuizen, wiens schuld zou dat zijn?!
