Mijn tante, de oudste zuster van mijn moeder, heeft daar nog in gewoond: Louis en Nathalie Wille-Caron. Zij waren de laatste bewoners van het jachtpaviljoen.
Ze kregen een dochter, die als baby overleed, en twee zonen Marcel (concierge bij Treco) en Jonas Wille (oud-directeur BKO) .
Mijn oom en tante zijn tot hun pensioen conciërge gebleven bij Brouwerij Lootvoet (Leffe) .
Kind zijnde, en tot mijn 6 jaar opgegroeid in de Leegheid bij mijn grootouders, heb ik er nog in gespeeld toen het al vervallen was. We vonden het een spookhuis…
Ik ging ook naar Het Kasteel naar school. Heerlijk was dat!
De situatie van dat paviljoen heb ik nooit in aanvaardbaar bewoonbare toestand gekend, omdat ik er zelf nooit heb gewoond (mijn broer Marcel wél, nadien zijn mijn ouders -als laatste bewoners van het paviljoen- in de Lootvoetbrouwerij gaan wonen, waar ik in het oorlogsjaar 1944 -op de Dag v/d Onschuldige Kinderen- ben geboren. (🤗)
Later -in 1950- heb ik dat paviljoen heropgemerkt als leerling van het 1e studiejaar van de toenmalige Rijksschool.
Van toen al had (de ambitieuze en visionaire) directeur Stessels het idee om dat gebouw te laten opknappen als dienstdoende bibliotheek en leraarslokaal.
Magnifiek initiatief dat hij nooit heeft kunnen laten realiseren. Gedurende mijn 9 jarig verblijf in die (echt volwaardige en aantrekkelijke) school werd de systematische aftakeling van het oorspronkelijke paviljoen zichtbaar. Zelfs een beschermende toegang van het gebouw werd niet uitgevoerd, gevolg: complete verloedering tem. ruïne en overbegroeiing🫣 (Email Jonas Wille)
