PSYCHOSE: is een toestand waarbij iemand zijn/haar grip op de realiteit kwijt is. Hij/zij ziet of hoort soms dingen die er niet zijn (hallucinaties) en is overtuigd van bepaalde ideeën die niet kloppen (wanen).

Jaarlijks sterven in België ongeveer 110.000 mensen. Elke maand 9.100 doden. Elke dag 300 doden. Iets meer in de winter of iets minder in de zomer, het cijfer is gemiddeld ongeveer 300 doden per dag.

Op de donkerste dag, 10 april, waren er 613 doden, 151 meer dan bijvoorbeeld op de donkerste dag van 2018, 7 maart 2018. Als we kijken naar het jaar 2020, is het waarschijnlijk dat we in plaats van 110.000 doden nu tussen 110.000 en 115.000 doden zullen hebben. En zoals elk jaar zal het merendeel van de sterfgevallen in 2020 ouder zijn dan 64 jaar. En zoals elk jaar zullen zal elke familie waar er doden waren, rouwen.

Als we deze feiten bekijken voor wat ze zijn, is er niets, maar eigenlijk niets, dat de psychose kan verklaren die België overkomt en die het zo overweldigde, zo verlamde, zo van streek brengt. Het leven is uitgeblust, verstikt door een orkaan van paniek waarin iedereen plotseling een dodelijke bedreiging wordt voor zijn naaste, zijn vriend, zijn geliefde en vooral zijn ouder(s). Een dreiging waarvoor het nodig was zichzelf te beschermen door van alles weg te gaan, zichzelf op te sluiten, door te voorkomen dat de dodelijke miasma’s die mensen om zich heen verspreidden, werden ingeademd. Omdat ons tot vervelens toe is verteld en herhaald dat de ziekte uiterst besmettelijk en uiterst dodelijk was.

De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) was er klaar voor. Een heel document gewijd aan de langverwachte verwoestende pandemie was net verschenen in september 2019 (1). Deze voorspelde een nog groter drama dan de Spaanse griep. Het aantal doden zou in de miljoenen liggen, van 100 tot 400 miljoen doden en meer, geen enkel land, niemand zou worden gespaard. De WHO drong er bij ons op aan: werk, familie en vrienden op te geven; ren om jezelf op te sluiten als je een kans wilt hebben om te overleven. Offer familie, carrière, werk op. Blijf weg van anderen, raak ze niet aan, bedek je adem. Vergeet het leven als je je leven wil redden.

De leiders, verlamd van angst, gaven zich over aan de experts, die de WHO weergalmden. Net als andere keren (2) verwarren we pandemie (ziekte, wat het ook is en wat de ernst ervan ook is, die verschillende landen in verschillende regio’s van de wereld treft) met een dodelijke bedreiging. Door de ene te noemen, hebben we de andere opgeroepen. Als we nu de eerste alinea’s van deze tekst herlezen, is het duidelijk dat de Covid-19 de sterftecijfers in België niet significant heeft veranderd, terwijl België de kampioen is in alle categorieën, en verreweg de meeste sterfgevallen per miljoen inwoners (846) telt, alleen overtroffen door San Marino (3).

Covid-19 zal de cijfers ook niet veel hebben veranderd in de wereld, waar elk jaar ongeveer 57.000.000 mensen sterven. Covid-19 heeft tot nu toe ongeveer 600.000 mensen gedood. Amper 1% van de sterfgevallen per jaar!

Een ander element verdient te worden onderstreept. De dagelijkse sterfte die aan de ziekte wordt toegeschreven, is over de hele wereld al enkele weken redelijk stabiel (ongeveer 5.000 per dag), terwijl het aantal gediagnosticeerde gevallen per dag blijft toenemen (3). De ziekte lijkt daardoor steeds minder dodelijk. Wanneer we echter cijfers bekendmaken, leggen we ze niet uit. Ons wordt het aantal bevestigde gevallen verteld, maar ons wordt niet verteld of deze mensen ziek zijn of dat ze het goed doen. Er heerst een klimaat van angst, terwijl in België het aantal ziekenhuisopnames en sterfgevallen blijft dalen, zelfs als het aantal bevestigde gevallen toeneemt. En als de Belgische cijfers nog niet angstwekkend genoeg zijn, wordt ons verteld over de Verenigde Staten waar veel doden vallen (138.000), maar we wijzen er niet op dat er duidelijk minder per miljoen inwoners zijn dan in België (415).

We mixen er maar op los, en we zaaien een verwarring tussen bevestigde gevallen, milde ziekte, ziekenhuispatiënten, intensive care. Wetende dat slechts een minderheid van de gehospitaliseerde patiënten (12%) intensieve zorg nodig heeft, en dat de meeste bevestigde gevallen er met milde symptomen mee wegkomen . We worden bedreigd met een tweede golf door te zwijgen dat deze tweede golf, als die zich ooit voordoet, waarschijnlijk veel minder ernstig zal zijn. De leeftijd van nieuwe gevallen is immers lager dan die van de eerste golf, waardoor er minder ernstige gevallen en minder sterfgevallen zullen zijn.

Tot zover een eerste punt. Maar er is meer.

Een miljoen tijdelijke werklozen. Waarvan een onzeker aantal lang zonder werk zal blijven. Met inkomens die plotseling onvoldoende zijn voor een degelijke levensstandaard en mensen die daarom op brute wijze moeten worden beperkt door op te offeren wat we wel en soms niet mogen.

Onderwijs stoppen. Je kan zeggen wat u wil over het onderwijs dat onze scholen en universiteiten zouden moeten bieden, en de effecten van hun aanwezigheid. Dat afwezigheid op school niet alleen de examenscores zou verbeteren, maar ook het onderwijsniveau zijn hoogst onwaarschijnlijk.

Het is ook het einde van het culturele leven in brede zin. Vreselijk nieuws voor degenen die ervan leven. Niet minder dramatisch voor degenen die zich ermee voeden.

De gevangenis en onmenselijke opsluiting van alle oude mensen die in verpleeghuizen wonen, eigenlijk nauwelijks overleven, voor eindeloze weken, misschien wel precies de laatste weken van hun leven met of zonder Covid-19 (want hoe dan ook jaarlijks sterft daar ongeveer een kwart van de bewoners van verpleeghuizen).

De opsluiting van kinderen en adolescenten in moeilijke sociale omstandigheden, opsluiting die voor sommigen, wiens kleine leefgebied het lot is, hun huis in een gevangenis verandert.

Het abusief en collectief schuldig maken waarbij kinderen die hun grootouders bezoeken tijdens de vreselijke denkbeeldige plaag transformeerden in potentiële huurmoordenaars.

Het verdwijnen van de glimlach. Het verdwijnen van vertrouwen. Het verdwijnen van manifestaties van empathie, solidariteit, vriendschap, liefde. Het verdwijnen van communicatie anders dan via de niet-substantiële ersatz-schermen. Dat laatste kunnen we nuanceren, maar alleen (zoals elke ersatz) bij gebrek aan beter.

Het verdwijnen van zin voor avontuur die de overtuiging voedt dat we lokaal, in onze stad (of dorp), moeten blijven en oorzaak is van half lege winkels, wanhopige handelaars en ondernemers. Werklozen ook.

Wat moeten we daaruit concluderen? Het is zonder enige twijfel duidelijk dat de maatregelen die zijn genomen om deze ziekte te bestrijden niet in verhouding staan ​​tot de werkelijke ernst van de ziekte. Dat de manier waarop deze ziekte wordt gepresenteerd (weliswaar nieuw en waarover artsen toen, en ook nu nog, in het duister tasten 4) disruptief, angstaanjagend, overdreven, ongerechtvaardigd is.

Men zou kunnen stellen dat als Covid-19 niet zo ernstig is, het juist te danken is aan de genomen maatregelen die dan niet ongerechtvaardigd, niet overdreven, noch ongepast zouden zijn. Zweden, zonder lockdown (of arme landen waar een lockdown eenvoudigweg onmogelijk is), zou dan de kampioen van de mortaliteit moeten zijn. Als we kijken naar de de sterfte per bevolking van elk land (per miljoen inwoners), ligt Zweden ver achter op België, het Verenigd Koninkrijk, Spanje en Italië, die wel in lockdown gaan. In feite is er geen duidelijke correlatie tussen min of meer stringente lockdown en de gevolgen van de pandemie, volgens cijfers van de WHO tot nu toe. Noch in Europa, noch in de wereld (3).

Het SARS-CoV-2-coronavirus dat wordt beschuldigd van alle kwaad op aarde, heeft niets te maken met een pandemie. Het zijn de acties en beslissingen die tegen deze ziekte zijn genomen (maar die in werkelijkheid zijn voorbereid voor een werkelijk dodelijke ziekte, wat het niet is) die de rampzalige gevolgen zullen hebben veroorzaakt waarvan we de voorbije maanden allemaal getuige waren.

We herhalen onze 3 EISEN:

1 – Liefdevolle bescherming van risicopatiënten en ouderen. 2 – Versterking van de zorg van huisartsen, hospitalen en woonzorgcentra. 3 – Zet de economie en de vrijheden terug naar normaal. ​ P.S.: Pak elkaar eens stevig vast!

Daniel Rodenstein – Médecin retraité
Artikel Le Vif van 30 juli 2020

Photo: middeleeuwse pestmeester of snaveldokter was een door de plaatselijke overheid aangestelde functionaris die pestlijders verzorgde. Hij deed vooral dienst in tijden van epidemieën. De pest, ook wel Zwarte Dood genoemd, is een ziekte die van de 14e tot de 19e eeuw in Europa veelvuldig voorkwam en enorme aantallen slachtoffers maakte. In eerste instantie werden de zieken door gewone artsen behandeld, maar tegen de ziekte was geen kruid gewassen. Er werden in sommige jaren zoveel mensen ziek dat men speciale pestmeesters aanstelde. Deze pestmeesters waren vooral actief als zich een epidemie voordeed. Het was niet eenvoudig om pestmeesters te vinden, niet veel mensen waren bereid om voor een karig loon hun leven in de weegschaal te leggen.

De pestmeesters bezochten de zieken om te zien of ze getroffen waren door de pest. Hun taak was vooral de pestlijders te isoleren, zodat ze anderen niet konden besmetten. De behandelingen van de pestmeesters stelden meestal niet veel voor.

Het snavelachtige masker zou gevuld zijn geweest met kruiden en specerijen om de lucht te zuiveren omdat men dacht dat de pest zich door de lucht verspreidde. Hoewel builenpestbesmetting van mens tot mens niet mogelijk is (tenzij door een vlo), kan de kleding de pestmeesters wel beschermd hebben – de volledige bedekking zorgde er ook voor dat vlooien niet op de pestmeester konden springen.

______________________________________________________________________

Bronnen:

1.- https://apps.who.int/gpmb/assets/thematic_papers/tr-6.pdf Johns Hopkins Center for Health Security. Preparedness for a High-Impact Respiratory Pathogen Pandemic. September 2019.

2.- Peter Doshi. The elusive definition of pandemic influenza (L’insaisissable définition de la grippe pandémique). Bull World Health Organ 2011;89:532-538.

3.- https://www.who.int/emergencies/diseases/novel-coronavirus-2019, données du 20 juillet 2020.

4.- Mahjoub Y, Rodenstein DO, Jounieaux V. Severe Covid-19 disease. Rather AVDS than ARDS ? Critical Care 2020; 24:327

______________________________________________________________________

BRON: www.viruswaanzin. be

De feiten van de viruswaanzin zijn gekend, onze argumentaties bijzonder sterk. Wat niet kan gezegd worden van de onderbouwing van de meeste maatregelen (bvb. mondmaskers en de avondklok) – dat bewijzen nu ook de recentste data. Steun viruswaanzin.be in haar strijd tegen de disproportionele en niet wetenschappelijk onderbouwde vrijheidsbeperkingen en van-de-pot-gerukte-verplichtingen. Elke donatie is welkom: https://www.viruswaanzin.be/donatie