Als we dan
de liefde
niet kunnen redden
laat ons dan
tenminste
de vriendschap
bewaren.

Micheline Baetens – 24.07.2018

De meeste van mijn gedichten, zijn niet eens gedichten, maar eerder wegwijzers.
Maar pas op, want ik geraak zelf niet altijd ter plaatse…
Tijdens mijn geestelijke “ongezondheid”, en bij mijn herstel heb ik veel boeken gelezen over filosofie en psychologie. Het beste filosofisch boek daarbij is “De troost van de filosofie” van Alain de Botton, en wat psychologie betreft is het het boek “Beter zorgen voor jezelf” van Marc Buelens en Ann Vermeiren.

Samenvatting
Het is opvallend hoe vanzelfsprekend mensen het vinden om voor anderen te zorgen. Maar zorgen ze ook genoeg voor zichzelf ? Wil je verandering in je leven, en liefst vandaag nog? Wil je meer tijd voor jezelf ? Wil je een betere gezondheid, minder stress, en een betere balans in je leven? Dit boek helpt je op een heel toegankelijke manier op weg. Beter zorgen voor jezelf zet de gouden stelregels om beter voor jezelf te zorgen heel helder uiteen: ken jezelf, waardeer jezelf, kies en bemin je keuze, verander je kijk op de wereld en verwen jezelf. Het is een uitnodiging om even stil te staan bij je leven, en er de motivatie uit te halen om enkele dingen te verbeteren.

Dit boek is voor mij echt een wegwijzer geweest, waarna ik hier in Hoeilaart de vereniging Klavertje4Zelfzorg opgericht heb.

Klavertje4Zelfzorg
Webstek: http://www.zelfzorg.be
Contactpersoon: Micheline Baetens, Vosdellestraat 37, 1560 Hoeilaart, tel. 02/657 51 50, e-mail: micheline.baetens@telenet.be.
Klavertje4Zelfzorg streeft naar een inclusieve en toegankelijke maatschappij. Ieder mens is een zelfstandige persoon die, ongeacht zijn beperking of verschil, autonoom en in de best mogelijke omstandigheden, aan het leven van elke dag moet kunnen deelnemen.
Zelfzorg is de individuele zorg voor zichzelf, waarbij uitgegaan wordt van de mondigheid en zelfredzaamheid van mensen en hun verantwoordelijkheid voor het eigen lichamelijk en geestelijk welzijn. Zelfzorg helpt om probleemsituaties om te buigen. Goed kunnen zorgen voor zichzelf betekent ook beter kunnen zorgen voor anderen.

De vereniging bestaat ondertussen niet meer, en ik heb het met heel weinig steun zo’n tien jaar volgehouden.
Aan de vereniging heb ik een vijftal mensen overgehouden met wie nog af en toe contact heb, en die nog af en toe eens over hun problemen komen praten.
Want het was vooral een vereniging waarin met elkaar gepraat werd.
Maandelijks werd er een onderwerp gekozen, en daar kon dan van mening over gewisseld worden. Een onderwerp kon zijn: intuïtie, creatief denken, zelfzorg,… en zowat alles wat mensen in staat kon stellen om hun problemen aan te pakken en de baas te kunnen.
Daarnaast waren er de uitstapjes, de vertelnamiddagen in het rusthuis en de jaarlijkse Gedichtendag in het rusthuis.
Bij gebrek aan werkende leden ben ik er moeten mee stoppen en hield ik nog enkel de website over. Verleden jaar in november ben ik ook daarmee gestopt.
Ik heb aan mensen de dingen willen doorgeven waar ik mezelf mee geholpen heb, en die drang heb ik nog altijd, vooral omdat ik geestelijke gezondheid, onafhankelijkheid en zelfredzaamheid zo belangrijk vind.
Jezelf kennen, jezelf waarderen, je keuzes beminnen, je kijk op de wereld veranderen en jezelf verwennen, dat is voor mij het klavertjevier van het geluk, en ik denk dat ik moet zeggen, dat het na al die tijd dat ik het op zak heb gestoken, het al goed van pas is gekomen, en het werkt!

Prachtig gedicht, over de onmogelijkheid en onzekerheid van een relatie. Ik had het zelf willen schrijven!

David heeft gisteren op de BBQ bij Greet en Alwin, zijn baard laten trimmen door Runa! En Sigr zag dat het goed was!

Misschien toch maar vlug zelf papa worden!

https://www.youtube.com/watch?v=pJRfE0G12O4

Biografie

Het lichaam is een eenzaam ding
met plasma, beendermerg en smeer
en kleine holtes vol geheim
en drie, vier klieren voor plezier.

Het kreeg twee handen voor iets liefs,
maar zelfs twee handen zijn alleen
gehoorzaam aan het protocol
van een of ander kolderdier.

Een koningsvaren heeft nooit last
van blinde onderdanigheid,
maar halzen willen weerloos zijn,

zij die zo teer geschapen zijn.
Een lichaam is een eenzaam ding
en niemand wil dat het geneest.

Luuk Gruwez

Als kind verandert je lichaam voortdurend naar meer, als oudere ook, maar naar minder. En dat is frustrerend want je geest, ingesteldheid, je karakter, kortom de aard van het beestje, verandert niet mee, maar blijft steken op een zekere leeftijd, en dat is bij mij op ongeveer zestien jaar, denk ik.
De mensen zien echter enkel je buitenkant, en dat is een vrouw van bijna zeventig die niet mag overdrijven, zich rustig moet houden en liefst akkoord is met alles wat er rondom haar gebeurt. Je hoort je te gedragen volgens je leeftijd en het vooral rustig aan te doen.
De aftakeling – liefst zo traag mogelijk – van mijn lichaam, daar probeer ik mee te leven, maar mijn leeftijd mijn houding, denken en voelen laten bepalen, dat zal nooit lukken, daar ben ik heilig van overtuigd.
Trouwens Mick Jagger al eens bezig gezien?! En Rod Stewart? En Bob Dylan? En al wie samen met mij jong was? In een mens zitten alle leeftijden!!! Laat je dus niet stigmatiseren en vastpinnen op een getal!

https://www.youtube.com/watch?v=rwP6v0NCn4k

Dit weekend heeft Audrey een tip van de sluier opgelicht, en heb ik eventjes haar nog onafgewerkte trouwjurk mogen zien! Klasse, grote klasse, en zelf gemaakt en ontworpen!!! Mijn zoon gaat niet weten waar hij het heeft, met zo’n mooie bruid!
Wat de kleuren betreft hebben ze ook iets heel speciaals bedacht, maar ik verklap natuurlijk lekker niets. En ja, ik kan zwijgen als het moet, en zeker een geheim bewaren!
Zwijgen wel, maar verzwijgen niet, en al zeker niet aan mijn zoon. Dat is uiteindelijk de enige vertrouwenspersoon die ik nog heb, of eigenlijk ooit gehad heb.Dit weekend kwamen ook nog eens alle Zuid-Afrika reizigers samen die aanwezig waren op het huwelijk van Alwin en Greet, en dat voor een BBQ in Burcht bij het getrouwde koppel. Hopelijk stuurt David een paar foto’s door, vooral van de kinderen. Het zal er warm aan toe gaan met dit weer, maar gelukkig is er een zwembad(je).
Gaat die zon nu eindelijk eens verdwijnen, maar dan nu wel letterlijk, in plaats van figuurlijk, want dit wordt zo erg als de zomer van 1976, het jaar dat ik in verwachting was van David. Hoelang heeft het nu al niet meer geregend? Zes weken? Zelfs geen onweertje. Straks liggen de eitjes van mijn kippen zachtgekookt in de nesten!
Gelukkig kan ik die hier nu in de tuin laten loslopen, zodat ze de schaduw wat kunnen opzoeken.

Hopelijk komt na zonneschijn, vlug regen, want enkel de vlinders lijken nog van de tuin te kunnen genieten, al de rest staat er geel en verdord bij, zelfs de bomen verliezen hun bladeren.

Het verhaal van Orpheus en Eurydice

Orpheus en Eurydice is een van de bekendste mythische liefdesgeschiedenissen uit de wereldliteratuur.
 
Het verhaal

Door het hele land werd de fantastische zanger Orpheus geprezen. Hij was de zoon van koning Oiagros van Thracië en had van zijn moeder Calliope de gave van de zangkunst geërfd, waarmee hij alle mensen in vervoering bracht. Apollo schonk hem een lier en wanneer Orpheus zijn gezang liet horen, kon niemand de goddelijke macht ervan weerstaan. Alle dieren in de natuur, de bomen en zelfs de stenen bracht de zanger in beweging. Hij kon zijn geluk niet op toen hij de nimf Eurydice trouwde.
Het geluk was van korte duur. Toen de nimf achternagezeten werd door Aristaios, die haar wilde aanranden, werd zij door een adder gebeten. Het was een kleine wond, maar uiteindelijk stierf ze eraan. Orpheus kon zich echter geen leven zonder Eurydice voorstellen. Hij zong een klaaglied en toen omringden de wilde dieren hem en de bomen hielden hun ruisen in.
Orpheus bedacht een ongekend plan. Hij zou in de onderwereld neerdalen en de heerser over de schimmen smeken zijn echtgenote aan hem terug te geven. Bij de poort die naar de onderwereld leidde daalde hij af. Eens bij de troon, waarop Hades met zijn vrouw Persephone als heerser over de doden zetelde, nam hij zijn lier en begon te zingen.
Toen gebeurde er in de onderwereld iets unieks. De schimmen luisterden naar de liefelijke klanken en weenden. Tantalus vergat, zoals hij wel gewoon was, te buigen naar het steeds terugwijkend water. De Danaïden dachten er niet meer aan de zeef te proberen te vullen. Sisyphos zat op de steen die hij telkens tegen een berg moest optorsen. Ook het koningspaar was diep ontroerd en besloot Eurydice weer met hem te verenigen, op één voorwaarde: Orpheus mocht niet naar zijn geliefde omkijken, voor ze het zonlicht hadden bereikt.
Zo liepen ze naar boven, Eurydice achter Orpheus, Orpheus vroeg dingen aan Eurydice; “Eurydice gaat alles goed? Eurydice ik heb je gemist!” Eurydice wilde dat hij haar vertrouwde en antwoordde één keer niet. Orpheus begon zich zorgen te maken en vroeg zich af of Eurydice wel degelijk mee was gekomen. Hij keek achter zich en zag dat hij een fout had gemaakt, want Eurydice stond wel achter hem.
Intens verdrietig keerde Orpheus terug naar zijn vaderland. Drie jaren verstreken en Orpheus zonderde zich steeds meer af. Niemand werd zozeer door de nimfen gehaat als hij, omdat hij van geen liefde voor vrouwen meer wilde weten (volgens Ovidius’ Metamorfosen wijdde Orpheus zich exclusief aan de jongensliefde). Op een fatale dag kwam zelfs een groep Maenaden op Orpheus af, al roepend: “Daar is hij, de vrouwenhater, die niets meer van ons wil weten” en blind van haat scheurden zij Orpheus levend in stukken.
Orpheus’ ziel zweefde omlaag naar het schimmenrijk, waar hij Eurydice omhelsde en sindsdien lopen ze samen gelukkig over de Elysische velden. En telkens als hij eens vooruitliep, mocht hij ongestraft naar zijn geliefde omzien.

(Wikipedia)

Verdwijn zon

Verdwijn zon,
verdwijn,
het is ongepast
dat je schijnt.

Doe je luiken
nu maar dicht,
want de rouw
zit in huis.

Micheline Baetens – 22.07.2018