Vijftien jaar

“Lors, j’avais quinze ans, à peine…” Inderdaad!

Du plus loin, que me revienne,
L´ombre de mes amours anciennes,
Du plus loin, du premier rendez-vous,
Du temps des premières peines,
Lors, j´avais quinze ans, à peine,
Cœur tout blanc, et griffes aux genoux,
Que ce furent, j´étais précoce,
De tendres amours de gosse,
Ou les morsures d´un amour fou,
Du plus loin qu´il m´en souvienne,
Si depuis, j´ai dit “je t´aime”,
Ma plus belle histoire d´amour, c´est vous,
C´est vrai, je ne fus pas sage,
Et j´ai tourné bien des pages,
Sans les lire, blanches, et puis rien dessus,
C´est vrai, je ne fus pas sage,
Et mes guerriers de passage,
A peine vus, déjà disparus,
Mais à travers leur visage,
C´était déjà votre image,
C´était vous déjà et le cœur nu,
Je refaisais mes bagages,
Et poursuivais mon mirage,
Ma plus belle histoire d´amour, c´est vous,
Sur la longue route,
Qui menait vers vous,
Sur la longue route,
J´allais le cœur fou,
Le vent de décembre,
Me gelait au cou,
Qu´importait décembre,
Si c´était pour vous,
Elle fut longue la route,
Mais je l´ai faite, la route,
Celle-là, qui menait jusqu´à vous,
Et je ne suis pas parjure,
Si ce soir, je vous jure,
Que, pour vous, je l´eus faite à genoux,
Il en eût fallu bien d´autres,
Que quelques mauvais apôtres,
Que l´hiver ou la neige à mon cou,
Pour que je perde patience,
Et j´ai calmé ma violence,
Ma plus belle histoire d´amour, c´est vous,
Mais tant d’hiver et d’automne
De nuit, de jour, et personne,
Vous n´étiez jamais au rendez-vous,
Et de vous, perdant courage,
Soudain, me prenait la rage,
Mon Dieu, que j´avais besoin de vous,
Que le Diable vous emporte,
D´autres m´ont ouvert leur porte,
Heureuse, je m´en allais loin de vous,
Oui, je vous fus infidèle,
Mais vous revenais quand même,
Ma plus belle histoire d´amour, c´est vous,
J´ai pleuré mes larmes,
Mais qu´il me fut doux,
Oh, qu´il me fut doux,
Ce premier sourire de vous,
Et pour une larme,
Qui venait de vous,
J´ai pleuré d´amour,
Vous souvenez-vous?
Ce fut, un soir, en septembre,
Vous étiez venus m´attendre,
Ici même, vous en souvenez-vous?
A vous regarder sourire,
A vous aimer, sans rien dire,
C´est là que j´ai compris, tout à coup,
J´avais fini mon voyage,
Et j´ai posé mes bagages,
Vous étiez venus au rendez-vous,
Qu´importe ce qu´on peut en dire,
Je tenais à vous le dire,
Ce soir je vous remercie de vous,
Qu´importe ce qu´on peut en dire,
Je suis venue pour vous dire,
Ma plus belle histoire d´amour, c´est vous…

 

Huiskamervoorleessessie

“Huiskamervoorleessessie…” Misschien moet ik dat hier thuis ook eens organiseren?
Uit eigen werk natuurlijk. Maar ik vrees dat ik hiervoor niet genoeg stoelen en pretentie heb.

Ik ben wel gedurende jaren gaan voorlezen in het rusthuis, maar dan niet uit eigen werk. En als vijftiger volgde ik een jaar dictie in de muziekschool in Hoeilaart.

In mijn jeugd won ik trouwens een paar voordrachtwedstrijden van het Willemsfonds, en dat wel met eigen werk. Als tiener heb ik ook mijn gedichten mogen gaan voordragen in de Isca kelders in Overijse en in de turnzaal van ’t Kasteeltje.

Uit die tijd:

Ik heb dat dus wel graag gedaan – ik heb er trouwens vannacht van gedroomd, moet dus wel blijven hangen zijn – maar als je jong bent heb je daarvoor nog de nodige hoogmoed op zak.

Boekhandel De Standaard organiseert deze maand een wedstrijd waarbij je een huiskamervoorleessessie kan winnen:

Win een huiskamer­voorlees­sessie met Bart Moeyaert

Nee, dit is geen droom. T.e.m. 26 februari ontvang je, bij aankoop van een boek uit onderstaande lijst, een voucher met een unieke code*. Geef de unieke code hieronder in, vul het wedstrijdformulier verder aan en wie weet staat Bart Moeyaert binnenkort in jouw huiskamer voor een voorleessessie!
Let op! Deze actie is niet geldig bij thuislevering. Wil je de voucher met unieke code ontvangen? Kies dan voor afhaling in een van onze winkels.

De les

Het leven
heeft mij
veel geleerd.

Het leerde mij
genieten
van kleine dingen
en treuren
om grote dromen.

Het leerde mij
inzien
wat verkeerd was
en strijden
voor rechtvaardigheid.

Het leerde mij
mededogen
en nederigheid,
vergeven
en vergeten.

Maar de les
die ik maar niet
geleerd krijg,
is zorgeloosheid
en zekerheid.

Micheline Baetens – 14.02.2020