Het is vandaag weer eens Internationale Vrouwendag. Het thema dit jaar: Heldinnen. We “vieren” die dag trouwens al sinds 1911. Dat zegt genoeg zeker?!
Ja heren, het spijt me. En toch zijn het uiteindelijk jullie die met de bloemen gaan lopen, want men heeft het nog altijd over ‘vrouwen die hun man kunnen staan’ of over “vrouwen met ballen”.
Waarom mogen vrouwen nu eens niet gewoon hun vrouw staan en daarvoor aandacht krijgen? Ik ken trouwens heel weinig mannen, die hun vrouw kunnen staan, dus misschien organiseren we volgend jaar beter een Internationale Mannendag.
Ik ben geen heldin, maar ik was en ben een loyale, liefhebbende echtgenote en moeder. Ik kan goed koken, ben huiselijk en zorgzaam, ben heel creatief, redelijk intelligent, gezond bezig, assertief, eerlijk, met gevoel voor humor, een open geest, … en geëmancipeerd van bij de geboorte, want dat zit bij eigenzinnige wezens als vanzelfsprekend in de genen.
Nog iets anders nodig om gewaardeerd te kunnen worden als vrouw?! O ja, en ik word binnenkort ook grootmoeder, en als het een meisje is, hoop ik dat ik een goed voorbeeld ben voor haar.
“In zekere zin herhaalt zich het mysterie van de menswording in iedere vrouw: elk kind dat geboren wordt, is een god die mens wordt.” Simone de Beauvoir
Vrouwendag
Mannen,
wij hoeven
jullie bloemen niet,
wat wij nodig hebben
is jullie solidariteit,
rechtvaardigheid,
en loyaliteit.
Micheline Baetens – 08.03.2019
Dus sta op
Sommigen lopen krom
van eenzaamheid,
met de kramp in hun gelaat,
en rond hun hart,
omdat het leven
hen aan de kant heeft geduwd
en op de knieën gekregen.
Maar op je knieën
smeek je, kruip je,
word je vertrappeld
en verguisd.
Dus sta op,
recht je rug,
ontspan je vuist
en de kramp in je gelaat.
Zorg dat men naar je kijkt
en nog eens, en nog eens,
en nog eens…
Micheline Baetens – 21 oktober 2014
Het ligt eerder aan onszelf als wij ons in een land als België nog laten discrimineren en uitbuiten. Jammer genoeg zijn er nog veel vrouwen, meisjes, dus veel jonger dan ik, die dat niet beseffen, en er voor zorgen dat mannen een verkeerd beeld blijven houden, van wat het betekent om een vrouw te zijn. Emancipatie, dat zit trouwens in je genen of niet, denk ik, in je natuur, je karakter, zowel bij vrouwen als bij mannen, en het heeft bovendien ook heel veel te maken met gezond verstand en levenservaring. Toen ik in 1976 besloot om voltijds huismoeder te worden na de geboorte van mijn zoon, heb ik ervaren dat emancipatie niets te maken heeft met wat je doet, maar alles met wat je denkt. Feminisme is eerder vrouwonvriendelijk en voor wie graag vasthoudt aan een slachtofferrol. Doe vooral waar je zin in hebt, en waar je je goed bij voelt, ondanks alle beperkingen en tegenwind!
