Vlaanderen heeft een van de hoogste zelfmoordcijfers van Europa. De oorzaak daarvan is niet helemaal duidelijk. Maar de cijfers bewijzen wel dat veel landgenoten, ook jongeren, geen uitweg meer zien voor hun problemen. Er zijn per jaar meer zelfdodingen dan verkeersdoden in België, gemiddeld drie per week.
Voor mij is dat een teken dat er iets grondig verkeerd gaat in onze maatschappij, en dat wij falen op gebied van geestelijke gezondheidszorg. Het taboe om over je geestelijke gezondheid te praten is waarschijnlijk ook nog veel te groot.
Ik vind dit zo spijtig, want zelfmoord is niet nodig, ook al zit je in de diepste put en ben je totaal radeloos, want je kan geholpen worden. Het volstaat om het zelf te willen!
Ik kreeg mijn eerste depressie rond mijn veertigste. Ik weet het nog heel goed, het was driekoningendag. Drie dagen niet wakker geworden, en drie jaar gevochten om uit die put te geraken, en nog een paar keer hervallen, en ook nu nog altijd op mijn hoede voor die zwarte periodes.
Praat erover, het is een ziekte zoals een andere, en je kan geholpen worden en er zelfs beter van worden. Bovendien ben je niet de enige die last heeft van een psychische aandoening, één op de vier heeft er mee te kampen, het is dus even “normaal” als kanker krijgen., en daar schamen we ons toch ook niet voor!