Een mens moet van alles gedaan hebben in zijn of haar leven, en vooral ook met de tijd meegaan. Daarom heb ik vandaag op Skype gezeten, waar je o.a. gratis kunt chatten met de hele wereld.
Via Facebook werd ik door een knappe meneer gevraagd om met hem te chatten op Skype. Dus heb ik dat ding geïnstalleerd, en ben al fier dat mij dat zelf gelukt is, en zo hebben we nu al een drietal maal een gesprek gevoerd op internet. Niet gesproken, maar schriftelijk, ik schrijf namelijk liever, zoals men waarschijnlijk al weet, en dan kan je ook beter nadenken.
Meneer komt uit Frankrijk, uit Toulon. Hij is gescheiden, heeft en zoontje van vier en is zelf tweeënvijftig jaar jong. Maar ja, sinds Macron president is in Frankrijk, valt iedere knappe man op veel oudere vrouwen in het land van Molière. Het is voor hem dan ook geen probleem dat ik “bejaard”, als ik maar oprecht ben, zegt hij.
Na drie dagen noemt hij mij al ma puce, ma belle, ma douce, en mag ik vooral geen vervelende vragen stellen, zoals: “waarom ben je gescheiden of waarom zoek je geen vrouw in Frankrijk”. Ik mag en moet hem volledig vertrouwen!
Ik wil wel hoor “ma puce”, maar dat is nu juist zo moeilijk, want op internet kan men je namelijk wijsmaken wat men wil, et “ta douce” heeft al teveel troebele watertjes door zwommen – en ik kan niet eens zwemmen – om zomaar klakkeloos alles te slikken wat door haar strot geduwd wordt. Ondanks de kerstperiode, ben ik namelijk niet de gans met de trechter, van GAIA.
Afwachten wat het wordt, want meneer is nu al serieus op zijn tenen getrapt. Ik denk dat ik hier niet goed in ben, véél te “frank” (zonder “rijk”)!