Als iemand het ooit in zijn hoofd haalt om na mijn dood een biografie te schrijven over wie ik was, zou ik daar graag onder meer het volgende zien instaan.
“Zij was een zorgzame echtgenote, de beste moeder voor haar zoon, en beducht door vriend en vijand om haar eerlijkheid.”
En ook nog het volgende.
“Op latere leeftijd leerde zij via Facebook de veel jongere West-Vlaamse dichter Guy De Smet kennen, die zij nooit in levende lijve ontmoette, zelfs niet wist hoe hij eruit zag, maar waarmee zij toch een langdurige en intense vriendschap opbouwde. Beide dichters waren zielsverwanten. Van hem is onder andere volgend gedicht, dat hij haar toestuurde via chat.”

Het hek was te hoog
maar toch sprong ik er moeiteloos over.
Ik mis die overmoed!

Nu zoek ik naar het hekkendeurtje.
Ik hoef niet meer te springen.
Ik hoef niets meer.

Ik mag als ik wil.

Guy De Smet – 24.01.2018