Soms is het leven en wat je meemaakt zo absurd dat je niet anders kan dan daar in meegaan en er een schepje bovenop doen.

Ondanks het feit dat men geen lawaai en overlast mag bezorgen voor zeven uur ’s morgens aan de rest van rest van de wereld, werd ik vanmorgen al gewekt om zes uur door werken op een naburige bouwwerf.

Dus ferm uitgeslapen was ik niet vandaag en wist ik veel dat dat beloofde voor de rest van de dag.

Zoals elke vrijdag werden vandaag mijn boodschappen geleverd door een vriendelijke jongeman, die zoals de zoveelste leverancier geen Nederlands kon, maar ik pas mij dan aan en verder verloopt alles dan vlot.

Dit keer merkte ik echter nadat ik betaald had, dat er een deel bij de bestelling zat dat ik niet besteld had. Gelukkig klopte de rekening wel. Toen ik de chauffeur daar op attent maakte hield die bij hoog en bij laag vol dat het bij de bestelling hoorde. Dus ik had voor zo’n vijftig euro eetwaren gekregen die niet aangerekend waren en waar ik dus niet voor betaald had. Waarschijnlijk een vergissing, maar mijn geweten was zuiver!

Zowat een uur later ging de bel weer. Dit keer een keurige heer te voet, die van deur tot deur ging om boodschappentassen aan de man of de vrouw te brengen.

Hij duwde mij een briefje in de handen waarop stond dat hij doof was en ook niet kon praten, en of ik een gift wou doen. Het was er uit voor ik het besefte, en ik antwoordde: “Pardon mijnheer, maar ik ben blind!” Blijkbaar had hij mij onmiddellijk begrepen, want hij boog het hoofd, keerde mij zijn rug toe en vervolgde zijn weg.

Hopelijk heb ik verder een rustige avond en kan ik morgen lekker uitslapen!