De taal van het volk

De Standaard – Valerie Droeven – 15.08.2019

Jeroen Meus trok vorige maand met zijn potten en pannen door het hele Vlaamse land. Onderweg klopte hij aan bij gewone Vlamingen om voor hen een potje te koken. In Dagelijkse zomerkost maakte hij een indrukwekkende en bijwijlen ontroerende dwarsdoorsnede van Vlaanderen. Bij vava Sus en moemoe Roos Van Olmen maakte hij spaghetti carbonara met asperges en erwten. Elke dinsdag komen de zestien kleinkinderen en de rest van de familie eten. Vava en moemoe hebben een aspergekwekerij. Eten zit in de familie. In Perk bezocht hij Elias, zijn zusje en hun papa’s. Op het menu? Vlinderpasta met boontjes, chipolata en currydressing. In de keuken van een rusthuis in Mortsel bereidde hij een receptie voor de bewoners voor.

Plezant, zei hij, wijzend naar de echte dagelijkse koks van het rusthuis, ‘dat die mannen mijn taal spreken’. In de tuinbar van Arne en Lien in Gent maakte hij oosterse noedelsalade met visballetjes. Koken doet hij in grote kasserollen. ‘Voilà, se’, zegt hij trots als hij zijn gasten een dampend bord Vlaamse kost voorschotelt. Glimlachend meldt hij dat hij eilk wel content is met het resultaat.

‘De VRT moet meer dan ooit focussen op haar publieke karakter, het versterken van de Vlaamse identiteit’, staat in de startnota van N-VA. En ook nog: ‘De VRT hanteert in principe de Nederlandse standaardtaal, maar kan daar in fictieproducties van afwijken.’

Eten, mopkes tappen en ça va zijn onder de mensen? Weinig gasten op de VRT die de Vlaamse identiteit beter belichamen dan ‘de Jerre’. Of het moest Tom Waes zijn, die zondagavonden vult met dromen van het buitenland en Antwerpse tussentaal. Stop hen in het stijfdeftige korset van het Standaardnederlands en geen Vlaming die zich er nog in herkent. Televisie maken is een vak, beste politici, politiek een ander.

Valerie Droeven