Als jong meisje werd ons aangeraden om een wat oudere man te kiezen, omdat jongens nu eenmaal later rijp zouden zijn dan meisjes.

Maar wat ik mij vandaag afvraag, is waarom die mannen van mijn leeftijd tegenwoordig zoveel ouder lijken, zowel van uiterlijk als van mentaliteit.

Ik heb mij deze week weer eens voor een paar maanden (de wintermaanden) ingeschreven op een datingsite “Parship”, maar heb er nu al spijt van. Ofwel zijn ze jonger en gehuwd, en willen ze alleen maar seks, ofwel zijn ze van mijn leeftijd, oersaai en zonder enige intellectuele bagage.Misschien zitten interessante mannen niet op een datingsite, ofwel is het een uitgestorven soort, letterlijk en figuurlijk: opgeleefd en dus ook niet langer levendig!

“Leeftijd is maar een getal”, wordt beweerd, en dat is eigenlijk toch wel heel erg zo.

Geef mij maar een jeugdig iemand, zoals mijn zoon bijvoorbeeld, die op zijn tweeënveertigste veel wijzer is dan vele van die uitgebluste zeventigers. Of nog erger, dan die zestigers die enkel een relatie zoeken omdat ze thuis geen seksuele bevrediging vinden.Zouden die er trouwens al eens bij stilgestaan hebben hoe dat komt, en of dat misschien niet aan hen ligt en het soort seks dat ze willen, in plaats van onterecht te denken dat hun partner frigide is, of niet langer van hen houdt?

En dan zij er de echt gortige en respectloze, die zich profileren als weduwnaar, omdat ze zich ook zo schijnen te voelen, want ze hebben een zwaar gehandicapte vrouw, die alle genot in de weg staat.

In elke geval, de inschrijving was dit keer aan halve prijs, en ik zal in elk geval stof tot schrijven hebben deze winter!