Op 11 februari 1991, 28 jaar geleden, kwam Nelson Mandela vrij, en ik werd 70 jaar geleden bevrijd, na een harde strijd en met veel getrek en gesleur. Mijn moeder noemde het een zware bevalling, en ik werd geboren met een dikke bult op mijn hoofd, van het harde duwen om verlost te geraken.

Het was bij mijn grootmoeder thuis, dat ik geboren werd, geholpen door Julie de vroedvrouw die in die tijd bijna alle baby’s van de druivenstreek op de wereld zette. Mijn moeder was er niet graag bij, en ik was ook niet de plezantste baby, naar het schijnt, want telkens als er iemand even de kamer uitging begon ik te wenen. Blijkbaar was ik niet graag alleen. Of zou zo een klein kind al voelen wanneer het niet gewenst is?

Het overgrote deel van die eerste kinderjaren verbleef ik dan ook bij mijn grootmoeder en grootvader, tot deze laatste overleed, en de familie niet langer wou dat ik mijn grootmoeder tot last was, en moest ik naar mijn ouders.

Ik heb dat al meermaals verteld, en ga er niet verder over uitwijden. Op je zeventigste moet je dat immers verwerkt hebben en een plaats gegeven, maar ik was dolgelukkig bij mijn grootouders en daarna heb ik mij als kind aangepast…

Later, veel later, ben ik dan terug de persoon geworden, die ik nu nog altijd ben en die mijn grootouders van mij gemaakt hadden. En dit keer voorgoed bevrijd!