Toen mijn man pas overleden was, raadde mijn schoonzuster mij aan om een hond te nemen, zodat ik gezelschap zou hebben. Zelf is ze na de dood van mijn man nooit aan mijn deur geweest.
Hoe verkeerd kan je dingen zeggen om iemand te troosten? Ik moest er opeens aan denken toen ik bemerkte dat er het afgelopen jaar wel wat door mij gekende mensen overleden zijn. Er zullen weer veel honden moeten verkocht worden…

Vannacht heb ik gedroomd van Allerheiligen, en hoe geforceerd men zich blijft vastklampen aan die herdenkingsdag. Leef met je doden, maar herdenk ze niet, want een dode heeft ons niets meer te vertellen, en troost put je ook niet uit een graf op een koud kerkhof.

Ooit schreef ik dit gedicht voor mijn vader die het altijd over “later” had, en die dacht dat dan alles zou gebeuren en dat wat hij ons nu beloofde we dan zouden krijgen. Maar ondertussen was het leven hierdoor wel een pak moeilijker voor iedereen rondom hem, en leek het wel of gelukkig zijn en genieten taboe was.

Later

Later bestaat niet
Later is de dood
Een gemiste kans
Een onvervulde droom

Later is een zoethouder
Een slechte herinnering
Een uitvlucht
Later is van de lafaard
En de vrek

Later is voor wie
Niet kan geven
En toegeven
Later is niet van ons
Maar harteloze onzin

Later is groot beginnen
En klein eindigen
Voor wie niet bewust
Nu leeft

Micheline Baetens

Leef je leven nu, en wat voorbij is geef dat een plaats, zodat je verder kunt met wat je nog hebt.