“Ik voel niets meer!”

Een mens kan aan om het even wat verslaafd geraken: eten, drank, pillen, drugs, geld, macht, aandacht, seks…

Ik heb nog maar eens naar de film Nymphomaniac van Lars von Trier gekeken, over een vrouw die seksverslaafd is. Het is een vijf uur durende film, maar echt de moeite waard om een tweede keer helemaal uit te kijken.

Elk verslavingsproces verloopt op de dezelfde manier, of het nu drank of seks is, zoals in de film. Je gaat steeds verder in je verslaving en zoekt voortdurend naar nieuw en groter genot, tot uiteindelijk niets meer bevredigend werkt, en je het net zoals Rammstein uitschreeuwt: “Ik voel niets meer!”. Bovendien verkeert de verslaafde in de grootste eenzaamheid, uitgesloten en verteerd door zelfhaat.

Zoals ik al zei, een mens kan aan om het even wat verslaafd geraken en hierdoor zijn vrijheid verliezen. Het leven moet dus een uitdaging blijven met ups en downs, en nooit de perfectie nastreven, want het eindresultaat is dat je niets meer voelt, geen blijheid, geen verdriet, en vooral ook geen liefde meer, niet voor jezelf en niet voor de ander.

Junkieverdriet

Mijn eeuwenoud, mijn levenslang junkieverdriet
Van geboortepijn tot nu mijn eenzaamheid
Die ik deel met duizenden nu ik weet wat ik weet:
Dat de mens een naald is zoekend naar een ader
Zoekend naar de kiespijn van zijn ver verleden.

Junkieverdriet, bass-toon van deze tijd
Waar de verschopte verschaalt in een dode hoek
Van het denkperspectief, in de paranoia
Van de kleine penis en de schizofrenie van schaamte.

In deze wereld mijn waansisteem werd liefde
Een misdrijf in het duister en reizen kruipen
Uit de schaduw der ouders naar de schaduw van de dood.
Verdrinken tijdens de armslag naar meer.

Licht van alle licht, licht
Dat niet dooft met de dagen en mijn geheugen
Voortdurend doorschijnt, licht licht
Dat niet zinkt in de stof het woord
Dat muis is knagend binnen klein bestek,
Licht dat bomen doorruist en water, licht
Dat leeft op de vloedlijn bij springtij,
Tussen afkick en hit, wit licht, witte hitte.

Jotie T’ Hooft

Jotie T’Hooft, de dichter die verslaafd was en zelfmoord pleegde, en zijn genialiteit heeft hem er niet kunnen van weerhouden. Wat ben je er dan mee?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *