Vandaag is het Allerheiligen, de katholieke feestdag van de heiligen en de martelaren, en morgen is het Allerzielen, en dan zijn onze gewone doden aan de beurt om herdacht te worden. Dus eigenlijk gaan we allemaal een dag te vroeg naar het kerkhof, want niemand heeft waarschijnlijk ooit heiligen en martelaren in de familie gehad. Al kan het leven wel een echte marteling geweest zijn voor velen van hen.

Op 31 oktober, de vooravond van Allerheiligen wordt Halloween gevierd, een eerder heidens gebruik om onze doden te herdenken. Halloween heeft de laatste jaren aan populariteit gewonnen en de heiligen en martelaren verdrongen.

Wat er ook van zij, ik hoop dat mijn lezers goede geesten zijn, en dat hun doden, net als die van mij, ook op andere dagen in hun huizen en tuinen ronddwalen. Ik heb mijn dierbaren hier alvast allemaal rond de tafel gezet, want de doden die herdenk je niet, maar daar leef je mee, dag in dag uit.

Kom gauw nog eens terug

Ik zet ze hier allemaal rond de tafel:
mijn man en mijn grootouders,
mijn ouders, mijn nonkels en tantes,
mijn neven en nichten,
mijn onderwijzers en vrienden…

En ik laat ze het eens vertellen,
over hierboven en hieronder
en of ze nog willen terugkeren,
en wat ze na al die jaren
van de wereld vinden.

Ik serveer hen koffie
met kaastaart en pruimentaart
van hun bakker om de hoek
en als afsluiter een elexirke
zodat alles goed verteert.

Samen gaan ze dan terug
naar hierboven of hieronder
en ik wuif hen uit met een
“kom gauw nog eens terug.”

Micheline Baetens – 24 september 2013