Ondanks het feit dat ik er voor gekozen had om na de geboorte dan David voltijds huismoeder te worden, heb ik toch altijd wat meer willen zijn dan alleen maar dat. Vandaar mijn vele vrijwilligerswerk, omdat dat het enige was dat als laaggeschoolde voor mij bereikbaar was en mij in staat stelde om mijn kennis uit te breiden, en mijn talenten aan bod te kunnen laten komen.
Ik ben deze week de kelder ingedoken en een deel van de oude foto’s zitten bekijken, en het viel mij op dat ik tot voor een paar jaar heel actief bezig geweest ben met van alles en nog wat.
Eerst was er het schrijven, dan kwam het schilderen, daarna het kantklossen, en nu terug het schrijven, en daaruit kwamen dan weer veel nevenactiviteiten voort, zoals Roefel en Musisch creatieve activiteiten voor schoolkinderen, en Gedichtendag en vertelnamiddagen voor de bewoners van het rusthuis.
Naast het creatieve was er dan ook het sociale met Klavertjevier rond toegankelijkheid voor rolstoelgebruikers, Slachtofferhulp en Zelfzorg. Ik heb zelfs een paar keer aan gemeentepolitiek proberen doen, eerst bij Groen en daarna bij Open VLD, maar partijpolitiek ligt mij niet echt.
Na de dood van mij man, had ik geen vervoer meer, en organiseerde ik thuis creatieve namiddagen en ontstond De Draad van Ariadne.
Ik heb dus van veel kunnen “proeven” en van alles wat meegepikt voor de rest van mijn leven. Wat gebleven is, is het woord en de natuur. Het eerste als uitingsmiddel, het tweede als belevingsmiddel. Meer heeft een mens eigenlijk niet nodig om aan haar trekken te komen en haar dagen, of beter gezegd haar hart en hoofd, mee te vullen.
Vrijwilligerswerk doe je dus eigenlijk vooral voor jezelf, en momenteel ben ik voldaan en hoeft het niet meer.
Bezige bij 😉 Nu ken ik je weer een stukje beter
Zo noemde men mij al op school!