De vos zat vannacht weer onder mijn raam te “blaffen”. Gebeurt weer vaker de laatste tijd. Waarschijnlijk op zoek naar eten voor de kleintjes, of opgeschrikt en verjaagd door de nachtelijke werken op het spoor en hun Metal “muziek”.

De vos en ik, wij zijn strijdmakkers, en leveren dezelfde strijd om rust, ruimte en vooral om meer en betere natuur.

Van hem hebben ze al meer afgepakt dan van mij. Het veld van de boer boven aan het spoor is weg, het bermgroen, struiken en bomen…, en dat allemaal voor treinwerken die nooit stoppen en goed zouden zijn voor het milieu…

En weeral is het gemeentebestuur van Hoeilaart  van plan om een stuk natuur in de Vosdelle op te offeren aan woningbouw en beton.

Maar we geven niet op, en op mij zal de vos kunnen blijven rekenen voor bescherming, en dat zolang ik leef en woon in de VOSDELLE, het is hier immers van hem!