Misschien zie ik het wat te pessimistisch in, ofwel komt het door de verhalen te horen van anderen, dat ik stilaan begin te twijfelen of we de liefde wel begrijpen en of we ze niet eerder kunnen vergelijken met een trein van de NMBS: je bent nooit zeker of hij komt, en als hij dan al komt, is het vaak te laat, en soms ook nog op het verkeerde spoor.
Dikwijls ook wordt het een rit met hindernissen, en kom je helemaal niet aan waar je moet zijn. Af en toe rijdt hij door rood, veroorzaakt zelfs een ramp met dodelijke slachtoffers en het is altijd de schuld van anderen.

https://www.youtube.com/watch?v=Mqi9HFrMPqY

In elk geval nu, jong of oude zijnde aan een relatie beginnen, het is niet evident, want meestal is het maar voor even, en als ze al blijft duren, komt dat eerder door praktische redenen, dan door het houden van. Blijkbaar is ervan uitgaan dat de liefde eeuwigdurend is, niet realistisch.
Hopelijk is ze dat wel zo voor mijn zoon en schoondochter, want die komen vanavond eten, omdat ze morgen naar Zuid-Afrika vliegen voor hun voorhuwelijkse reis.
Het belooft de moeite te worden, en ik ben benieuwd wat ze daar allemaal gaan te zien krijgen en hoe het huwelijk van Alwin en Greet zal verlopen, want die trouwen er volgende week.
Ik hoop de foto’s te zien te krijgen, maar met Facebook zal dat zeker wel lukken. David moet er ook een tekst voorlezen voor zijn beste vriend en er zullen dus ook wel wat emoties aan te pas komen.
Vriendschap en liefde, het is in elk geval het zout op onze patatten, en net dat wat alles en iedereen lijkt nodig te hebben om de gebeurtenissen, alles wat ons overkomt,  schoner te maken.