Eerste ontmoeting

Het onverwachtse van de dag zo onverwacht
In een ogenblik sta ik oog in oog met jou
Een gulle lach zegt ?jij bent het, dat kan niet missen?
Je kraag omhoog tegen de avonds winterkou

Geen moment een gevoel van het onbekende
Het is moeilijk te beschrijven
De avond brengt ons naar de stad
Net voor de laatste trein vraag je of ik wil blijven

De tijd gaat zo snel voorbij die avond
Jij bent leuk denk ik ineens heel zacht
We drinken, dansen en lachen door de tijd
We genieten tot diep in de nacht

De lichten gaan aan, de mensen naar huis
Is de dag in het einde beland
Houdt het hier dan op buiten op een koud pleintje in de stad
Maar dan ineens pak je mijn hand

Van boven glimlachen de sterren op ons neer
Ineens lijkt de nacht niet meer zo koud
We praten de hele weg naar huis
Terwijl je mijn hand in de jouwe houdt

In bed kruip je dicht tegen me aan
Jouw hoofd op mijn schouder je ademt zacht
Je komt wat dichter tegen me aanliggen
Ik bekijk je stiekem in al je pracht

Je wordt weer wakker van je slaap
Dit gevoel had ik nooit verwacht
We zoeken elkaar en vinden elkaar
De eerste kus, teder en zacht

Na een tijdje val je tegen me aan in slaap
Je houdt me stevig vast
Je hoofd ligt te rusten op mijn borst
Gewoon omdat het past

En als ik zeker weet dat je slaapt
Zodat je me zeker niet verstaat
Fluister ik hoe mooi je bent
Terwijl jij slaapdronken tegen me praat

Je bent zo mooi als je slaapt tegen me aan
Ik val in slaap met jou in mijn gedachten
Word wakker terwijl je hand de mijne zoekt
De ochtend moet nog maar even wachten

The poet

…zag jij misschien

…zag jij misschien dat ik naar jou,
dat ik je zag en dat ik zag hoe jij
naar mij te kijken zoals ik naar jou
en dat ik hoe dat heet zo steels,
zo en passant en ook zo zijdelings –
dat ik je net zo lang bekeek tot ik
naar je staarde en dat ik staren bleef.
Ik zag je toen en ik wist in te zien
dat in mijn leven zoveel is gezien
zonder dat ik het ooit eerder zag:
dat kijken zoveel liefs vermag.

Joost Zwagerman