De liefde is onverklaarbaar

We rationaliseren de liefde. We denken de liefde te begrijpen, we denken te weten hoe we zelf liefhebben en hoe anderen ons liefhebben, en we denken zelfs te weten wie we gaan liefhebben. Toch is dat onzin. Je kan alle voorkeuren die je hebt op een rijtje zetten, maar als je dan gematcht wordt met iemand die daar precies aan voldoet, kan aantrekkingskracht volledig achterwege blijven. We hebben geen controle over van wie we gaan houden. En we weten uiteindelijk niet precies waarom we voor iemand vallen. Wat als er iemand voor je staat wiens naam je nog niet weet, je weet nog niet wat hij doet, hij heeft misschien een buikje wat je niet wilde, en hij is misschien veel te oud, en tóch kan je als een blok voor iemand vallen.

We kunnen ook dwalen over hoe anderen ons liefhebben en de inschatting van hoe anderen ons zien. We kunnen het mishebben.

We hebben voorstellingen van hoe de liefde er uit moet zien, maar het leven kan altijd anders lopen. Als de liefde niet voldoet aan de blauwdruk die we ervan hebben, vinden we de liefde mislukt. Een onvoltooide, onbeleefde liefde is niet minder liefdevol. Misschien zijn we te streng voor de liefde, en is de liefde een onvolmaaktheid. De liefde en de dood zijn breukmomenten in het leven. Er is een voor en een na: een voor van toen hij nog leefde, of nog niet in je leven was. De liefde kan levensveranderend zijn.

Filosoof Alicja Gescinska
De lenige liefde (4)

Middenin de vlakte van juli
kwam ik je tegen. Ik woon hier, zei je.
Ik keek naar de bloemen. Ja, dat zie ik,
zei ik, en waar leerde je de kunst
om niet lang te duren? Ook hier, zei je.

Je was lenig; en je woorden waren zo
doorschijnend, ik kon je er helemaal
door zien.
En daar lag ik al in het gras
en wat hield ik in mijn hand?
Een oortje, waarin het lange woord
‘lieveling’ uitgoot, zonder morsen.

Herman de Coninck