“Je moet niets aannemen, behalve als het overeenkomt met je eigen ervaring en conclusies.” (Boeddha)
Daar begin ik dus nog meer en meer overtuigd van te geraken. Een mens leest dezer dagen dingen waarvan hij, in mijn geval zij, denkt: “Potverdorie dan had ik toch al heel de tijd gelijk!” En als het wetenschappers zijn die het zeggen of schrijven, zal het wel juist zijn zeker.
Waarom hebben wij toch al die tijd naar de verkeerde mensen geluisterd? We hadden toch moeten weten dat die allemaal enkel uit eigenbelang dingen zeggen en doen.
Ongehoorzaamheid zou wel eens de nieuwe moraal kunnen worden, als jonge mensen wat meer gaan lezen, kritisch nadenken, en minder volgzaam alle gangbare regeltjes volgen.
In mijn jeugd had je helden, al dan gefantaseerd, zoals Robin Hood, die opkwam voor de armen, Don Quichot die tegen windmolens, en dus tegen het onmogelijke vocht, Tijl Uilenspiegel die iedereen voor de gek hield, en Pallieter die in zijn bloot gat durfde rond te lopen. Zij lapten alle gangbare moraal aan hun laars, en gaven het nooit op!
Personages uit boeken, dat wel, maar je hoopte ook dat ze echt bestonden, en na het lezen van die boeken, was je strijdvaardiger dan ooit om de wereld te veranderen.
https://www.youtube.com/watch?v=g1Gf3LogQB
De schrijvers van die boeken, zouden die ooit ook als kind de wereld willen veranderd hebben? Ik denk het wel, en misschien hebben ze dat ook wel gedaan, niet met hun eigen heldendaden, maar door deze personages in het leven te roepen, in de hoop dat ze hun lezers zouden inspireren.
https://www.youtube.com/watch?v=PV3bDUaEs60
Deden ze dan ook wel, bij mij toch. Misschien niet zo heldhaftig als ik zou gewild hebben, want een paar motten rond je oren, waren al genoeg om te ervaren dat degene die het voor het zeggen hadden nog altijd machtiger waren, dan de helden uit je boeken.
Maar een klap tegen het hoofd, klopt het daarom niet uit je kop, en hoe meer je las, en hoe meer klappen je kreeg, hoe hardnekkiger de strijdlust bleef hangen.
Het geschreven woord is een machtig wapen, en al bij al niet te onderschatten om het vuur van stille waakvlammetjes aan te wakkeren, tot een brand die niet meer te doven valt.
En het vuur brandt nog altijd!