Zoals ik al aangaf maakte ik dit blog o.a. voor mijn nageslacht, maar ook en zeker bepaalde stukjes en gedichten, zijn meebepaald bestemd voor zij die het op een gegeven moment niet meer zien zitten, die net als ik op een bepaalde dag het leven niet meer de moeite waard vinden, voor zij die de schijndood van een depressie beleven.
Want het leven is wel de moeite waard, ook al heeft het je misleid en in de problemen gebracht. Net als ik moet je dan hulp gaan zoeken en vechten om uit die heel diepe put te geraken.
Mijn verhaal wil er voor zorgen dat niemand ooit zo wanhopig hoeft te zijn als ik was, want voor alles is er een oplossing, als je maar de moed hebt en de wil om er iets aan of tegen te doen.
Het is wel hard werken, en het heeft wel lang geduurd, en ik zal wel altijd kwetsbaarder blijven dan anderen, maar ik ben ondertussen ook wel ervaringsdeskundige en bij het minste teken druk ik op de alarmknop, want die zwarte hond die depressie heet, blijft om de hoek loeren, maar ik praat er nu tegen zodat hij ontmoedigd geraakt en met de staart tussen de poten afdruipt. Je moet hem uitlachen, want daar kan dat beest niet tegen!
https://www.youtube.com/watch?v=vA2b0_Plwbk
De laatste keer dat ik weer paniekaanvallen kreeg was omdat ik in een omgevng zat waarin ik niet paste. En eigenlijk was dat niet eens echt verwonderlijk, ik had mezelf beter moeten kennen, en dus ook beter moeten weten.
Het was een paar jaar terug, toen ik met vakantie in Blankenberge was. Het was voor mij totaal niet the place to be. Ken je Blankenberge in het vakantieseizoen, en ken je mij, dan weet je dat dit slecht moest eindigen?!
Zo zie je maar, het enige wat je ziek maakt is wat niet bij je past, waar je geestelijk allergisch voor bent.
En weer eens is bewezen dat jij, jij bent, en de anderen de anderen, en dat wat anderen gelukkig maakt, niet per se jouw kopje thee hoeft te zijn. Drink dus je eigen brouwsel, en het mag gerust ook wat straffer en ongewoner zijn dan dat klassieke kopje thee, het is wat jij lust dat telt.
Ken jezelf is dus de boodschap, en ga ervoor!
Mooi!
Kijk elke dag uit naar je ‘verse’ blog omdat het zo raak, zo inspirerend, zo troostend en zo relativerend is, elke dag weer.
Ken je niet persoonlijk, maar zie voor me een gelouterde, getormenteerde maar o zo sterke madam, die -om het plat te zeggen- ‘het schijt heeft’ aan wat de omgeving meent te moeten opdringen, meent te moeten bepalen, meent te moeten goed- of afkeuren.
Blijf me verrassen, elke dag weer, Micheline!
Ik doe mijn best, Johan! En ik ben heel blij met je reacties!!!
Ik lees je graag, ook al lukt dat niet elke dag. Ik ben er zeker van dat je voor vele mensen een baken bent. Ik heb ooit de bodem geraakt, maar dat laat ik nooit meer gebeuren. Zoals je zegt als het beest om de hoek komt kijken lach het dan uit en toon het de mooie dingen die je ziet. Er zijn zoveel mooie dingen toch!!
Het is lang geleden dat ik nog de dieperik ingegaan ben. Ik mijd daarom ook zoveel mogelijk de negatieve informatie die je langs alle kanten te zien krijgt, facebook is daar één medium van. Dat wil niet niet zeggen dat ik mij niet interesseer in de actualiteit, ik vermijd gewoon om er al te diep op in te gaan wanneer ik er verder niets aan kan doen. En probeer mijn stukje van het maken van een leefbare wereld te vervullen. Af en toe eens goed huilen help ook, tranen wassen de ziel zegt men hier in Brazilië, en het is nog waar ook.
Geniet van de mooie dagen de slechte gaan ook voorbij 😉
Dikke knuffel
Voor jou ook een dikke knuffel, Greet, en ik ben maar wat blij met vrienden die zo positief reageren op wat ik schrijf. En je weet het, wie een steentje verlegt in de rivier…
Hou je goed, Greet, en we zullen het maar op poezen houden. Veel liefs.