Pinksteren, en ik denk vooral aan pinsterbloemen, weiden vol, maar nu haast onvindbaar. Er zijn natuurlijk ook veel minder drassige weiden en braakliggende gronden.
Het waren frêle paarse bloemetjes, tussen de boterbloemen, en samen met de sleutelbloemen mijn favoriet wild boeket.
Daarna kwamen dan de margrieten, al heb ik gezien toen we een paar weken geleden naar Nismes reden, dat die ook al tot bloei gekomen waren in de bermen.
Als je daarvan een boeket plukt en in een vaas zet, blijven die wel tot drie weken fris. Het nadeel is wel dat margrieten een onaangename geur verspreiden als je ze in de woonkamer houdt, en zeker na een paar dagen.
Vandaag is het ook de verjaardag van mijn moeder, ze zou drieënnegentig geworden zijn, en op 11 juli 2018 is ze al tien jaar dood.
Er is al veel gebeurd op die tien jaar tijd, maar ik denk vooral dat ze blij zou zijn dat ik zo goed mijn plan kan trekken, en ook dat David het goed maakt.
Mijn moeder is mij pas op het einde van haar leven beginnen waarderen. Als kind was het een strijd, zij en ik.
https://www.youtube.com/watch?v=5E37pznsoT0
Ik, met mijn twee linker handen, en altijd met mijn neus in de boeken, een sloddervos ook een beetje, en een stoute mond. Maar de laatste jaren merkte ik wel dat ze van mij hield, en mijn zelfs een beetje bewonderde.
Ze was ondertussen ook veel rustiger geworden, en door het feit dat ze minder mobiel was, moest er ook niets meer, ze liet het over aan anderen.
https://www.youtube.com/watch?v=CEnc3RQE2lg
Eigenlijk denk ik dat ze gelukkiger was toen ze fysiek afhankelijk werd van anderen, dan in de tijd dat het hele huishouden op haar schouders rustte, en nooit genoeg kon doen in de ogen van mijn vader, die dag en nacht werkte.
Moeilijk leven gehad, mijn moeder, met een veeleisende man. En weinig plezier kunnen maken, omdat niemand haar zei dat ze dat wél verdiende. Want al leek het misschien anders, omdat ze zo vaak kwaad was, mijn vader was de baas, want hij verdiende de centen!
Zo ging dat bij ons, alles draaide rond de centen, rond presteren, rond de uiterlijke schijn, en we werden alle drie gemanipuleerd door hij die zich zelf tot patriarch had gekroond.
Maar ge hebt hem toch goed liggen gehad hé, moeder, door als eerste te gaan. Hij heeft je moeten loslaten, hij heeft je moeten laten vertrekken, ook al heeft hij met alle macht geprobeerd van je bij hem te houden.
https://www.youtube.com/watch?v=sUSZJ04b6Tk
Zes maanden na mijn moeder is mijn vader gestorven. Een hele mooie dood, thuis, in zijn zetel. Een zucht heeft zijn kaarsje uitgeblazen, zonder pijn, zonder besef, maar wel helemaal alleen.
Na mijn eerste depressie schreef ik ooit dit gedicht voor mijn vader.
Later
Later bestaat niet,
Later is de dood,
Een gemiste kans,
Een onvervulde droom.
Later is een zoethouder,
Een slechte herinnering,
Een uitvlucht…
Later is van de lafaard
En de vrek,
Later is voor wie
Niet kan geven
En toegeven.
Later is niet van ons,
Maar harteloze onzin.
Later is groot beginnen
En klein eindigen
Voor wie niet bewust
Nu leeft.
Hij heeft het nooit gelezen, en hij zou het ook niet begrepen hebben. Voor mijn vader ging altijd alles later gebeuren, vooral al het aangename en plezante.
Heel mooi……….
Wat een prachtige overpeinzing, Micheline en heel herkenbaar !
Hele mooie toepasselijke muziek keuze, waaran ik -als ’t gepermiteerd is- deze zou willen toevoegen (de mooiste ode aan la mama)….https://youtu.be/MmbRa04Ekc8
Zeker, Johan, dat mag jij. Bedankt!