Vandaag de dag 19.05.2018

Als we zoveel met onze geest inzaten, als met de rest van ons lichaam, zag de wereld er nu heel anders uit.Maar het is net als met kuisen. Ofwel veeg je alles onder de mat, ofwel haal je je vuilblik tevoorschijn en kieper je alle afval in de vuilnisbak.
https://www.youtube.com/watch?v=zra3fPkV_jA
Toen ik dat laatste gedaan heb, zat mijn vuilbak goed vol, en recycleren was er bijna niet bij. Enkele zaken waren vatbaar voor herstel, maar de rest was verloren moeite.
Je leeft soms je leven lang tussen mensen waaraan je je hebt aangepast, ten koste van jezelf, tot dat uiteindelijk niet meer vol te houden is, en je zelf bijna een onherstelbare puinhoop wordt.
Breken met je afval en meegeven met de vuilkar, blijkt de enige afdoende oplossing. Durven weggooien, opruimen, alle kasten leeg, het vraagt moed en doorzettingsvermogen, maar het is echt de moeite waard. Wat een verlossing, wat een ruimte!
Daarna kan je, wellicht voor het eerst in je leven, zelf keuzes maken, onafhankelijk van wat anderen daar van vinden, en eerlijk gezegd, ik heb die anderen nog geen minuut gemist.
Banden zijn er om doorgeknipt te worden als ze je bloedtoevoer afsnijden, en net als toen je bij je geboorte van je moeder bevrijd werd, door de navelstreng door te knippen, kan je dan pas beginnen om echt zelfstandig te leven. En laat je vooral niet wijsmaken, dat je de anderen nodig hebt, want dat is niet waar. Zij hadden jou nodig!
Maar op een dag stopt de uitbuiterij en slavernij, en ga je in de eerste plaats heel goed voor jezelf zorgen, en wie je dan nog toelaat in je leven, zal dat appreciëren en je daarin steunen.Wat een bevrijding, om jezelf toe te laten te zijn wie je bent, en daar dan ook nog eens van te kunnen genieten!
https://www.youtube.com/watch?v=TFYclV2Lkxk

4 gedachten over “Vandaag de dag 19.05.2018

  1. Toen ik brak met m’n familie, verklaarde men mij voor gek. “Hier ga je nog spijt van krijgen”, was de algemene teneur. Ik moet zeggen, dat ik na al die jaren nog niet één seconde spijt heb gehad van m’n beslissing.
    Ik moest hier ongewild aan terugdenken toen ik jouw vergelijking met het vuilblik en de vuilbak las. Heb me nog nooit zo bevrijd gevoeld, als toen ik die wurgende band kon doorknippen: al dat overloze geëmmer, gebluf en gepronk op familie feestjes ! ‘Hebben en krijgen’…daar draaide het altijd om. Als je eens opmerking hierover maakte, werd je weg gehoond met “die van ’t college weet het weer beter”.
    Ben blij en contant met het handjevol vrienden die zijn overgebleven !
    Wie het niet aanstaat, bolt het maar af !
    De geringe tijd die me nog rest, bepaal IK hoe en met wie het verder moet !
    Om het met Schoppenhauer te zeggen: “geheel zichzelf zijn mag men slechts, zolang men alleen is; wie dus niet van de eenzaamheid houdt, houdt ook niet van de vrijheid, want slechts wanneer men alleen is, is men vrij”.

    • Schopenhauer vat het helemaal samen! En hopelijk is die tijd niet zo ‘gering’, Johan, niet voor jou en niet voor mij. Vingers kruisen! En ook “alleen zijn” is maar relatief, want altijd is er wel iemand die in alle vrijheid van je houdt.

      • Vrees toch dat het grootste deel achter mij ligt.
        Natuurlijk is ‘alleen zijn’ een relatief begrip, wat niet wil zeggen dat het zalig is om me op m’n eigen eilandje terug te trekken, om te lezen, te wandelen, het leven te overpeinzen, te…
        Het is iets waar erg geringschattend over wordt gedaan; men beschouwt je al snel als een “zonderling” of erger nog…als a-sociaal….

        • Het grootste deel wel, maar misschien niet het beste… Ik wens het jou! En zonderling genoemd worden in deze gekke wereld, is een eretitel.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *