In De Zevende Dag, een tv programma op zondag, ging het groot debat over singles. Binnen enkele jaren zou minstens de helft van de Vlaamse bevolking alleenstaand zijn. “Herpartneren”, is het nieuwste woord dat ik daarbij gehoord heb.
Voor velen is single zijn blijkbaar nog een taboe, en is een koppel vormen nog altijd de norm, maar stilaan worden alle rupsen vlinders…
Ik ben binnen twee dagen al 7 jaar single of alleenstaand, maar ik heb het overleefd, want uiteindelijk komt alles goed, omdat we dus niet alleen zijn op de wereld. We zijn naar het schijnt met 8 miljard!
David en Audrey zijn ook langs geweest voor mijn verjaardag. We hebben gezellig pizza besteld, een lekker wijntje gedronken, en zonder veel tralala zoals we het graag willen, hebben we deze dag samen beleefd. Volgend jaar ben ik 70 en dan geven we een groot feest, heeft Audrey gezegd. We zien wel!
Nu nog even een uurtje voor mezelf om de dag af te sluiten, de vele gelukwensen op Facebook nog eens te overlopen, en mijn laatst geschreven gedichten op mijn blog zetten, want we zijn productief de laatste tijd.
En hoe voel ik mij nu? Alleenstaand? Ja toch wel, uiteindelijk wel, maar is dat niet zo voor iedereen?
Ouder? Anders? Neen hoor, enkel een dag die weer eens voorbij is, en ook dat is voor iedereen zo.