Vandaag de dag 12.06.2018 (2)

Aftellen, het is al een hele tijd geleden dat ik voor iets met een popelend hartje heb zitten aftellen. Maar nu dus weer wel!
Aftellen, de dagen en weken voor we elkaar die knuffel kunnen geven die we elkaar al honderdduizend keer schriftelijk beloofd hebben. Aftellen naar die eerste blik, die eerste kus, die eerste aanraking…
Het worden spannende dagen! En hoe ik mij daarbij voel? Wel, als ieder ander wezen denk ik, bij een eerste afspraakje met een vriendje of vriendinnetje. Niet anders ook, als de afspraakjes die ik gemaakt heb in mijn jeugd. Alleen weet ik nu al veel meer over dat vriendje, dan ik ooit heb geweten over iemand anders. En het past allemaal zo goed bij en in elkaar, dat het wel lijkt alsof wij nooit vreemden voor elkaar geweest zijn.
Ken je dat, dat je over iets begint te vertellen, en dat de ander direct weet waarover het gaat, en dat het antwoord of de reactie erop is wat je er zelf van denkt? Wel, ik nu wel!
En dan zit het goed, dan kan het niet meer stuk. Dan zijn uiterlijk, leeftijd, en verleden totaal niet belangrijk. Dan kan je samen aan de toekomst beginnen.
Als twee mensen al zoveel gepraat hebben met elkaar, al ik het dan niet mondeling, en zonder hulp van de lichaamstaal, maar wel heel eerlijk en met respect, dan heeft een relatie al een serieuze vruchtbare bodem om in de groeien en bloeien. En we houden ook alle twee erg veel van “tuinieren”, dus dat komt allemaal dik in orde!
Het blijft echter spannend, die eerste afspraak, het blijft afwachten, maar als het wordt zoals we het beiden verwachten, zullen die dag alle treinen stilvallen (ook als ze niet staken!), zal er een zachte trilling door de aarde gaan, alle wolken verdwijnen, zon en maan samen schijnen, en de tuin zal die dag mooier bloeien dan ooit!

Ver als de horizon ben je

ver als de horizon ben je
in de glazen kist van het weer geborgen
beukend op de blikken deksels
van het najaar
ik zie de bliksem langs je lichaam trillen
en de regen loopt onrustig door je ogen

ik kan de afstand die mij van je scheidt
in lichtjaren tellen
en in de meter van het geluid
zoemen de seconden

mijn handen opnieuw in gebruik gesteld
sluiten het onweer in je borsten buiten

alleen de regen is thuis
op de platte daken van de nachten
zonder duizelingen

Simon Vinkenoog

 

2 gedachten over “Vandaag de dag 12.06.2018 (2)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *