01.01.1922 – 26.01.2009
Negen jaar geleden overleed mijn vader, een halfjaar na mijn moeder. We hebben hem ’s morgens gevonden, hij zat dood in zijn zetel, is waarschijnlijk gestorven terwijl hij moederziel alleen naar tv zat te kijken.
Volgens de thuisverpleegster en huisdokter heeft hij er niets van gevoeld. Het hart heeft opgehouden met kloppen en hij is met een zucht dood gegaan.Toch vond ik het erg dat er niemand bij hem was.
Toen mijn moeder overleed, heb ik niet geweend, ik was blij dat zij eindelijk uit haar lijden verlost was. Voor mijn vader heb ik wel geweend, en ik weet eigenlijk niet waarom, want het was een mooie dood, en de man zelf heeft ons niet echt gelukkig gemaakt, niet mijn moeder, en niet mijn zus en ook mij niet.
Tijdens de dag voor de nacht dat hij stierf, is David nog even bij hem geweest om de boodschappen te brengen, en toen was hij nog zo content dat hij zijn hele tuin opgekuist had gekregen. Waarschijnlijk is dat de laatste krachtinspanning geweest dat zijn oude lijf aankon. Hij was verder niet echt ziek, hij moest enkel verzorgd worden voor een paar open wonden aan zijn benen.
Werken dat die man kon, werken en sparen, hij leefde voor niets anders, en wij moesten dat ook doen. Inderdaad een harde werker, en de rest was allemaal voor later, en of we dat nu graag hadden of niet, daaronder gebukt gingen of niet, dat kon hem niet schelen, dat hoorde er voor hun gewoon bij.
We zijn er dan ook, mede hierdoor, alle drie op een gegeven moment onderdoor gegaan.
Eerst mijn moeder, toen ik zestien jaar was, mijn zus rond haar dertigste, en ik de eerste keer rond mijn veertigste. Die man heeft ons alle drie in het “zothuis” gekregen, en hijzelf was onverwoestbaar.
Na zijn dood, merkte ik dan ook nog eens, dat hij ons zijn ganse leven belogen had, en ontdekte ik dat ik een halfbroer had, die mijn vader toen dat kind vijf jaar was, gewoon in de steek gelaten heeft. “Als hij het niet moest zien, moest hij er ook niet voor betalen”, was de deal met de moeder van de jongen, en ja, voor mijn vader kwam geld altijd op de eerste plaats.
Misschien is dat ook de reden waarom hij helemaal alleen gestorven is, want genegenheid kan je niet kopen.
(Mijn halfbroer en zijn vrouw)
ย
Heftig en aangrijpend verteld,Micheline.Je koos je vader niet,noch je moeder,je moest veel te vroeg jezelf helpen opvoeden en je eigen keuzes maken en de hoop bewaren dat het ooit beter ging worden.Tegen tirannieke mensen is geen kruid gewassen. Het is pas heel laat in je leven,dat je het ze kan vergeven.
Niet te lang bij stil staan,Micheline,je bent een bijzonder mooi getalenteerd mens geworden,ondanks of mede door je lijdensweg.๐
En je tranen toen voor hem waren er misschien omdat je op dat moment achterom keek en ook besefte dat het nooit meer goed kon komen.Die pijn…
Jij hebt alles beter gedaan en nรณg,daar mag je fier op zijn en dat is de enige troost!๐๐ป๐
Heel erg bedankt, Marlene, voor die lieve woorden. Ik heb mijn vader alles vergeven, behalve het feit dat ook mijn zoon hieronder geleden heeft, dat kan ik niet vergeven. Maar ik ben zeker niet bitter, heb eerder medelij. Veel liefs en nogmaals bedankt.