David en Audrey zijn dus al een dag getrouwd, en het huwelijk zal dus al wel geconsumeerd zijn, zoals men dat zo mooi zegt.
Het feest was geslaagd en is perfect verlopen. Foto’s zijn er nog, maar die volgen wel.
Er waren een zestal speeches en dit was mijn toespraakje, en vermits tussen het publiek zowel Franstaligen als Nederlandstaligen zaten heb ik daar rekening mee gehouden.

Lieve Audrey en lieve zoon van mij,
De inleiding hebben jullie gedurende de vijf jaar dat jullie samen zijn al geschreven, en nu vandaag, beginnen jullie aan de roman van de rest van jullie leven.
Ik hoop dat hij zo mooi mag worden als de tekst van een liedje van Adamo dat ik nu zowel in het Frans, als in een door mij vertaalde Nederlandse versie aan jullie wil voorlezen. Ik wens jullie er heel veel geluk mee!

Notre roman

Un jour ma mie nous écrirons notre roman
Le coeur content comme un livre d’image
A chaque page il y aura un serment
A chaque instant il y aura ton visage

Et si pauvre est la prose
Elle aurait ton charme
Car j’y mettrai tes larmes
Sur des pétales de roses

Non pas une ombre morose
Rien que les plus belles choses
Un jour ma mie nous écrirons notre roman
Sans un nuage comme un ciel de vacance

Pour y enchaîner le meilleur de notre temps
Pour mettre en cage le vent de notre chance
Et nous auront pour emblème sur un flocon de neige
Notre premier je t’aime léger léger comme un arpège

Non pas une ombre morose
Rien que les plus belles choses
Un jour ma mie nous ouvrirons notre roman
Le coeur tremblant a son plus beau passage

Et nous soufflerons sur les poussières des ans
Et nous lirons en riant de notre âge
Alors comme au temps de nos 20 ans
Nous écrirons notre plus belle page

Onze roman

Op een dag mijn lief, schrijven we onze roman,
Met een blij hart, vrolijk als een prentenboek.
Op elke bladzijde zal een belofte staan,
en jouw lieve gelaat.

En ook al is onze proza arm
Ze zal toch de charme hebben
van jouw tranen
op rozenblaadjes.

Zonder sombere schaduw,
en met enkel de mooiste dingen,
schrijven we op een dag mijn lief, onze roman,
onder een blauwe vakantiehemel.

Het beste wat ons verbindt,
houdt de wind van ons geluk gevangen,
en op een sneeuwvlokje schrijven we
onze eerste “ik hou van jou”, licht, licht als een veertje.

Zonder sombere schaduw
en met enkel de mooiste dingen
zullen we op een dag onze roman openen
en met bevend hart de mooiste bladzijden herlezen.

En dan zullen we het stof der jaren wegblazen,
we zullen lachen met onze leeftijd,
en net zoals op deze dag,
weerom onze mooiste bladzijde schrijven.