Focusing on mental health, namely psychosis, the song “Source Material” tells the tale of two lovers: one lost in madness and the other pulling her lover back to reality.

Zijn we dan zo ontevreden dat nog enkel extreme dingen ons gelukkig maken? En is ook dat niet een beetje te gek zijn?

Je leest het elke dag in de krant, mensen die records breken, heel gevaarlijke uitdagingen aannemen, de beste of de sterkste willen zijn, het grootste evenement organiseren, met het grootste publiek…

Is het dat allemaal wat ons gelukkig maakt, of juist ervoor zorgt dat we niet meer kunnen genieten en als maar meer en beter willen?

Als ik zeg dat ik blij ben dat de zomer voorbij is, klinkt dat voor de meeste mensen abnormaal, terwijl ik vooral blij ben dat die extreme drukte en die extreme hitte voorbij is.

Geef mij maar de mildere lente en de rustgevende herfst, de tussenseizoenen, de gulden middenweg zoals ze zeggen. Ik vind die nog altijd de aangenaamste, al merk ik wel dat ik ook mezelf af en toe moet intomen om niet over de schreef te gaan, want gezond is dat niet.

Als de spanning te snijden is, is de sfeer nooit goed, denk ik, en gemoedelijkheid, eenvoud en natuurlijkheid, lijken mij nog altijd het beste medicijn om de realiteit ook van binnenuit de moeite waard te vinden.