Verleden jaar hadden we een slakkenplaag in de tuin, en die vraten alles op wat ze tegen kwamen. Dit jaar lijken de mieren het goed te doen.

Maar in tegenstelling tot slakken doen mieren weinig kwaad in de tuin, en als ze al op je groenten of bloemen zitten is het om de bladluizen, die wel minder vredelievend zijn, te melken, en de lieveheersbeestjes eten die dan wel weer op. Het enige wat je met mieren moet doen, is ze uit je huis houden.

We zijn tuiniers en mogen geen tuinbarbaren worden die elk diertje dat ze tegen komen meteen als boosdoener beschouwen. JIJ bent uiteindelijk wel op HUN terrein gekomen, en niet omgekeerd!

Net hetzelfde met “onkruid”. Het bestaat gewoon niet, want elk plantje schijnt wel voor iets goed te zijn.

Dus onkruid en ongedierte bestaan niet, hetzij tussen de menselijke soortgenoten en die noemt men dan onmenselijk. Komt veelvuldig voor en wel elk jaar opnieuw. Sommigen zeggen dat het zelfs toeneemt.

Onlangs stuurde mijn zoon mij volgend chatbericht:

“Gisteren ben ik mijn doktersattest in de brievenbus gaan steken een beetje verder in de straat, en dan gaan wandelen (zoals je kon zien op de foto gisteren). Toen ik gisteren een mail stuurde naar mijn niveau’s A, kreeg ik van mijn Vlaamse chef (eentje van Groen) enkel de reactie dat ik “rijkelijk laat” was met dat de melden. Van mijn Waalse chef kreeg ik “Soigne toi bien, David. Courage”. Typisch… Dat zat mij dwars. En toen ik begon aan mijn wandeling, stond de overbuurvrouw (een oude weduwe) net buiten. Ik zei: “Amai, uwen hof staat schoon.”. Haar oogskes blonken direct. Klapke mee gedaan en dan verder getrokken. Is dat nu zo moeilijk om wat vriendelijk te zijn tegen elkaar?”

Gisteren is mijn buurvrouw langs geweest om te kijken hoe het met mij ging, vermits ik haar had laten weten dat ik aan rust toe was. En de avond ervoor had ik naar mijn buurman gebeld, wiens vrouw verleden week begraven is, om te zeggen dat hij altijd welkom is voor een koffietje. Simpel toch hé, mens zijn!