Mooie woorden, maar ook liefde lijkt, zoals bijna alles vandaag de dag, verworden tot een consumptieproduct, een wegwerpartikel.

Ga naar een pretpark en je beleeft dezelfde sensaties die je tegenwoordig dient te ondervinden als je de liefde gevonden hebt: avontuurlijk, gedurfd, ongewoon, spannend, kortstondig, vluchtig, onzeker,…

Geef mij dan maar liever een goed boek met een prachtig verhaal, ook al heb ik het al gelezen, beduimeld, met gekreukte bladzijden en ezelsoren, maar wel waard om herlezen te worden. Maar aan de liefde, neen hoor, daar waag ik mij niet meer aan, want die is te werelds geworden.

Gelukkig heb ik wel gedurende mijn jonge, en ook wat oudere jaren, een paar mooie liefdesverhalen mogen beleven. Dus ik weet wel hoe het voelt, als je in de liefde gelooft. En daar ben ik dankbaar voor, want het zijn heerlijke herinneringen, waarvan ik ondertussen weet dat niet iedereen ze heeft.

Soms zijn mensen niet eens verliefd geweest en hebben ook nooit liefdesverdriet gekend. Ik meermaals en altijd was het de moeite waard. Kortstondig meestal, veelal niet beantwoord, en eerder onmogelijk zoals in dit oude gedicht.

Wanneer de nacht (voor GSD)

Wanneer de nacht
Een droom schonk
Met een onuitsprekelijk weerzien
Waarbij ik de warmte
Van je nabijheid voelde
En zag hoe je veranderd was,
Jonger en onzeker,
Stiller en eerlijker,
Heb ik geluk gehad,
Ongevraagd en geheel gratis.

Dan wil ik
De volgende dag
Naar je toegaan
En weer ongelukkig worden.

Micheline Baetens

Zoals te merken is, weet ik nog voor wie ik het geschreven heb en ook wanneer. Het moet rond mijn dertigste geweest zijn, en het was dus een onmogelijke liefde, want ik was gehuwd.

Maar de liefde hou je niet tegen, je gevoelens in elk geval niet, die zijn wat ze zijn. Naarmate je ouder wordt ga je daar wel anders tegenaan kijken, verdwijnt de dramatiek en de romantiek, en ook de schuldgevoelens. Wat overblijft zijn de zoete herinneringen en de blijdschap, dat je ooit iets hebt beleefd waar je nu van merkt dat het je in staat stelt om voldaan en zonder spijt ouder te worden.

Love means to commit oneself without guarantee, to give oneself completely in the hope that our love will produce love in the loved person. Love is an act of faith, and whoever is of little faith is also of little love.

The Art of Loving – Erich Fromm