Het enige wat niet veranderd is aan mijn lichaam in de loop der jaren, is mijn cupmaat. Mijn gewicht is verdubbeld , mijn lengte gekrompen, maar mijn cupmaat is een bescheiden B-tje gebleven.Wonderlijk toch, want ik voed toch mijn ganse lichaam, en als ik snoep, wat ik echt niet overdreven doe, eet ik toch voor het ganse gestel.
Waarom vertel ik dat nu, waarom ben ik daar mee bezig? Wel, omdat ik het beu ben dat er om de vijf voet reclame gemaakt wordt voor één of ander dieet, terwijl ik goed weet dat er geen enkel is dat afdoende werkt. En bovendien is slank zijn geen garantie op gezond zijn!

Een onzinnig voorbeeld:
http://www.denblank.be/kalender/cursus/

Als ik vermager, vermager ik eerst in mijn gezicht, terwijl het vooral mijn onderkant is die te dik is. Dus de eerste tien kilo’s die eraf vliegen, lijd ik gewoon gezichtsverlies. En daarna geef ik het dus meestal op, doe weer gewoon, en eet terug gezond.
Want al die diëten zijn toch maar om ons nieuwe dingen te doen kopen en de enigen die er beter van worden zijn die eetgoeroes zelf.

Maar de grote hoop van de mensen wil slank zijn, slank en fit. Slank ben ik niet met mijn 149 cm en ongeveer 90 kilo, maar wat fitheid betreft, mag ik niet klagen, vind ik. En energie voor een hele kerncentrale!
Bovendien heb ik af en toe de indruk dat ik wel vermagerd ben, maar als ik dan op de weegschaal ga staan, spreekt die mij constant tegen. Dus doe ik dat niet meer, en ik zie wel aan mijn kleren als het weer spannend wordt. Behalve dan aan mijn cupmaat, want dat is en blijft een vaste waarde.
Maar eigenlijk ben ik helemaal niet te dik, maar vooral veel te klein, en ik blijf maar krimpen…

Geloof in jezelf (knipooggedicht)

Ik heb het gevoel
dat ik vermagerd ben,
maar mijn weegschaal
zegt van niet.

“Geloof in jezelf”,
zei mijn psychiater.

Micheline Baetens – 25.09.2018