Het kwalijkste aan deze pandemie en de maatregelen die we nu al zes maanden verplicht zijn te volgen, is dat we de werkelijkheid verloren zijn. Door onze angst om besmet te geraken is non-fictie fictie geworden en omgekeerd.

We geloven dat als we maar heel strikt doen wat door experten van ons gevraagd wordt, we de ziekte kunnen bezweren, en bovendien eisen we dat ook anderen dat doen.

Maar zo zit het leven niet in elkaar, niet vroeger en niet nu. Net zoals in vroeger tijden te vertrouwen op God en een kaarsje te branden voor een goede afloop van ik weet niet wat allemaal, net zo goed zijn die maatregelen geen garantie dat corona ons niet zal klein krijgen. Experten zijn trouwens geen goden, en wat zij kunnen en weten is ook maar beperkt tot wat menselijk mogelijk is.

Op wie of wat kunnen we dan wel vertrouwen, wat kan ons wel met zekerheid behoeden voor dit vreselijke virus? Niets of niemand vrees ik. Hoogstens op ons gezond verstand.

Zelf onze hersenen gebruiken ‘Ik wil niemand besmetten en niet besmet geraken’ kan door iedereen anders geïnterpreteerd worden. Maar zou dat niet het gezondste uitgangspunt moeten zijn van ons handelen? Met respect voor wie anders denkt!

Zou dat ons niet terug naar de realiteit kunnen brengen, in plaats van alle rekensommetjes, gissingen en statistieken van experten die per slot van rekening ook af te rekenen hebben met hun eigen angst, die maakt dat ze gaan overdrijven en geobsedeerd bezig zijn met die covid 19, maar daarbij het menselijke, en dus het haalbare, uit het oog verliezen.

Dinsdag heb ik een moeder-zoon afspraakje en gaan we op restaurant. Tot nu toe heb ik tijdens deze zes maanden nog geen enkele keer een mondmasker gedragen, en ik ben ook niet van plan om er ooit één te dragen. Ik laat mij namelijk niets opdringen waarin ik niet geloof.

Bovendien, kan iemand mij eens uitleggen hoe het komt dat ondanks al dat ontsmetten en al die maskers, mensen toch nog een gewone griep en banale verkoudheid  krijgen?

Omdat ik geloof dat wat je in het leven overkomt, niet kan voorkomen worden door maatregelen die uit angst ontstaan zijn, doe ik niet mee aan deze paniekzaaierij. Ik zal wél mijn gezond verstand gebruiken, zoals ik dat bij alles probeer te doen. En ik zal vooral genieten van mijn zoon en van ons etentje!