Gisteren heb ik de wandelstok van mijn man teruggevonden. Die had hij nodig na zijn beenamputatie.
Ik zou hem nu zelf kunnen gebruiken, ware het niet dat ik haast zo groot of klein ben dan de stok zelf.
Als jong meisje en jongere vrouw heb ik heel veel gewandeld, maar nu lukt mij dat door mijn lichaamstoestand niet meer. Ik vind dat spijtig, maar ik hou me fit in de tuin en slenteren lukt nog wel, om een paar mooie parken en tuinevenementen te bezoeken.
In mei ga ik samen met de kinderen naar de Tuindagen van Beervelde, en er zullen in de zomer nog wel een paar uitstapjes volgen, denk ik, o.a. samen met Audrey naar een artisanale markt en wellicht ook nog eens een ritje naar de provincie Luxemburg en de Ardennen.
De wandelstok hou ik wel, want ik vind hem mooi en klasse hebben. Wie weet gebruik ik hem toch ooit, al was het maar als sierlijk accessoir!