‘Het begint met onrust. Het gevoel dat er iets niet klopt, dat tref je meestal aan bij hypergevoelige mensen, bij bijna zieken, of bij zieken. Daarom zijn zieken heel belangrijk voor een samenleving; een samenleving van gezonde mensen is verloren want ze heeft geen gevoel. En een van deze onrustige mensen was mijn vader. Hij zei in de jaren vijftig als boer dat hij voor zijn land geen kunstmest wilde gebruiken. Ook al zou het daarmee de extra opbrengst van tarwe mislopen. In het dorp zei men dat hij gek was. Tegenwoordig zeggen ze: wat een slimme man was hij, zo vroeg al, de eerste groene landbouwer.
Die onrust, die aanzet tot denken, heb ik van hem geërfd. Zelf nadenken en niet zomaar de Zeitgeist volgen.’ (Dixit: Wilhelm Schmid, filosoof)
Het waren verkiezingen vandaag, maar ik ben niet gaan stemmen, ik had er geen zin in, en bovendien geraak ik niet eens tot in het dorp, want hier is geen openbaar vervoer.
Bovendien heb ik steeds meer en meer het gevoel dat het allemaal een zottekesspel is, waar een mens zijn tijd in steekt, maar het nog voordelen of nadelen heeft of je nu al dan niet gaat stemmen. En vermits elke stem die niet uitgebracht wordt naar de overwinnaar gaat, en dat dit keer weerom de N-VA is, ben ik dik tevreden dat ik thuis gebleven ben.
De besten hebben gewonnen, al hebben ze dan wel een beetje verloren, en dan vooral aan extreem rechts, ze blijven toch aan de macht.
Ik volg het wel, maar mij laten verplichten tot iets, dat is te veel gevraagd, omdat het geen verschil maakt. Er is al genoeg onzin waarin ik mijn tijd gestoken heb, en dus verloren moeite was. Laat mij maar rustig mijn zin doen, de wereld draait toch al vierkant!
Dat vest
Eerst heb ik mij
een kogelvrij vest gebreid
van sarcasme en cynische.
De slagen kwamen nog
heel hard aan
maar gingen niet meer
door het lijf.
Nadien haakte ik
een brede boord relativiteit,
afgewerkt
met humor en mededogen.
Tenslotte trok ik
dat vest weer uit
en gaf mij bloot.
Micheline Baetens – 27.05.2018
