Vroeger, toen mijn man nog leefde, en nog niet gehandicapt was, gingen wij elk jaar naar de Boekenbeurs in Antwerpen. Elk jaar was het een belevenis, een ontdekkingstocht, zowel in de beurs als om er naartoe te rijden, want telkens weer reden we verloren in Antwerpen.

Het was één van de spijtigste dingen die ik mijzelf moest ontzeggen, maar nu zou er men mij met geen stokken meer naartoe kunnen krijgen en dat dank zij internet.

Ik heb wat afgelezen in mijn leven, zoveel zelfs dat ik nu nog enkel wat lees als ik op zoek ben naar informatie over iets.

Lezen is een bron van weten, veel weten, en ook om een beetje fatsoenlijk te kunnen schrijven. Dat zegde men mij reeds op school. Ik las zoveel dat ze er thuis kwaad om waren, en vonden dat ik nooit als vrouw (!) wat waard zou zijn in mijn huishouden en men mij beschuldigde van luiheid.

Maar lezen is weten, en net zoals schrijven een middel om je te bezinnen, na te denken, bevestiging te vinden, en een hele spannende en leerrijke zoektocht naar wat je wilt en wie je bent, naar kennis en zelfkennis.

De Boekbeurs in Antwerpen duurt een dikke week, en sluit morgen weer de deuren. Ik heb dit jaar vast een paar goede boeken niet gelezen en dat is wellicht jammer. Maar al degene die ik vroeger wel gelezen heb, neemt men mij nooit meer af. Mijn favoriete boeken: De troost van de filosofie, Beter zorgen voor jezelf en natuurlijk De kleine prins.